Grenanda

In de marina van Chacaramas zijn wij pas rond 17 uur vertrokken. Maar we moesten ook maar een heel klein stukje varen – zo’n 20 minuten.  Toen waren wij bij de ankerbaai van Schotland Bay. Heel leuk en beschut, helaas was het net donker toen wij ons anker lieten vallen. Terwijl wij bezig waren worden wij omvlogen door vogels – dachten wij. Bij nakijken bleken het hele grote vleermuizen te zijn. Ze vlogen de hele nacht om de boot heen. Laag over het water en waren op jacht. Heel mooi gezicht.

’s Ochtends zijn wij om 4 uur vertrokken richting Grenada. Het was onze verschrikkelijkste oversteek sinds ons vertrek uit Nederland! Wind stond noordoost, stroming noordwest  en golven van voren en heel vervelend, zodat wij voor het eerst water in de kuip kregen. De een na de andere was zeeziek geworden, behalve Coen. Uiteindelijk zat Coen dan ook in zijn eentje buiten, de rest lag binnen en was echt ziek. ’s Middags zagen we wat water in de boot staan, maar Coen was heel rustig. We hebben voor een raam dat lekt en dat wisten we. Met het vele water over de boeg geen wonder dat het dermate veel naar binnen lekt…. Jasmin vond het wel verwonderlijk dat door zo’n klein gaatje zo veel water kan komen – maar ja, doordat je met zeeziekte ook niet anders wil dan liggen ging ze maar weer liggen. Zo voeren wij lekker door. Rond 18 uur waren wij in zicht van Prickley Bay onze bestemmingsplek als Jule door de boot liep en even tegen papa vertelde dat zij natte voeten heeft gekregen. Natte voeten? Toch maar even kijken. Nou de boot stond inmiddels tot aan de vloerplanken onder water. Met z’n allen even hozen, hozen, hozen, want ook het pompje (hadden wij al ’s middags aangezet) was overleden. Nadat het ergste water eruit was geschept uit op onderzoek waar het nu echt vandaan komt. Door het raam was geen optie meer. De schroefas lekt een beetje. Nou zou het dit wel zijn – aangezien we de hele dag de motor bij hadden staan. Nou eerst ankeren in het donker in Prickley Bay – spannend maar het lukte. Snel wat eten en tot in de late avonduren het water uit de boot dweilen.

Vervolgens zijn wij de volgende ochten vroeg vertrokken richting Grenada Marine De stroming stond weer flink tegen, maar naar kleine 2 uurtjes waren we er. Alleen……………stond de boot weer helemaal onder water. Dus het kon ook de schroefas en het raam bij elkaar niet zijn. Nu weer zoeken. En ja hoor, de uitlaatslang van het koelwater van de motor was stuk. Er kwamen liters naar binnen. Coen kon het even wat afplakken  en de laatste meters konden wij zo wel varen.  Toen wij de baai binnen kwamen, konden wij een mooring oppikken en Jochen van de Morning Haze kwam ons even met de dinghy helpen om de touwen door de mooring te krijgen. De Morning Haze is een Duitse  boot welke wij al op Lanzarote hadden gezien. Het is een hele mooie Bestevaer van 18 meter. Zij hebben 2 jongens en zijn voor een paar jaren onderweg.  De baai is er heel mooi. Ze hebben een stuk of 10 moorings en verder is het een soort werf met werkplek op de kant. Rechts de werf en links een mooi strand met een gezellig strandtentje. Hier heb je van alles om je boot te repareren. Hadden wij dit geweten hadden wij Trinidad overgeslagen. Zij hadden meteen nog een reserveriem voor de autopilot geregeld en de reparatiedelen voor de uitlaat. Ook een nieuw roer voor de windvaan was binnen  1 dag gemaakt en koste in plaats van 250 US-Dollar (vroegen ze in Trinidad) maar 5 Euro……… Ook een fransman zit er die verstaging doet , maar goed op zich zijn wij wel blij met het werk van Jonas in Trinidad. Maar als iemand iets moet repareren is dit plekeje zeker een aanrader. Zij hebben ook douches en een wasmachine en zijn onwijs behulpzaam. Wij kwamen hier aan in de ochtend en dachten dat wij hier ook kunnen inklaren. Maar customs en immigration komen soms wel en soms niet. Vandaag dus niet.  Nou dan maar naar St. George voor het inklaren. Maar geen geld. Pinnen kon niet, maar geen probleem, de man van de chandlery leent ons even van zijn eigen geld wat dollars om de bus naar St. George te kunnen betalen. Wij richting de uitgang van de marina. Bij het hek komt een auto langs en de mevrouw aan het stuur vraagt waar wij naar toe willen. Even uitgelegd wat er aan de hand was. Zij blijkt de eigenaresse van het restaurant te zijn. Zij geeft ons een lift naar de customs bij Fare Blue Marina en wacht ook nog tot dat wij ingeklaard zijn want zij kan ons nog een stukje mee terug nemen. Het inklaren ging heel snel. Met een half uurtje waren wij weer buiten. Aan de “hoofdstraat” zet zij ons weer af. Wij wachten even een paar minuutjes voor de lokale bus (taxibusje. Zo gingen wij naar St. George om wat geld te pinnen. Nog een beetje daar gewinkeld en weer een busje terug naar de marina. Nou we hebben even doorgeteld en zaten bij het vertrek van het busje met 20 man in die auto.  De volgende dag onze spulletjes voor de boot besteld, school gedaan en nog wat naar het strand en gezellig op de veranda van het restaurantje gezeten. Het jongetje van de Morning Haze kwam ook nog langs om wat te spelen. Zij vertrokken die avond in een hotel naar de volgende baai, want aan de binnenkant van hun boot moest wat gerepareerd worden. Nog even afgesproken om van de week een dagje bij hun langs te komen. ‘S Avonds gingen wij Malieke en Diep voor de borrel welkom heten. Een Nederlands stel dat hier al een tijdje is en recent een catamaran gekocht heeft om ermee ook te charteren. Het was heel gezellig. De volgende ochtend wat school gedaan en zo zijn wij op zaterdagmiddag naar het hotel, hebben er lekker geluncht en daarnaar van het heerlijke strand genoten. Het was een gezellige middag. De volgende ochtend gingen wij verhuizen naar Hog Island. Daar lag de Flying Circus nog. kort bijgepraat, maar zij waren druk met een Catamaranwedstrijd. Wij konden ons anker direkt voor het strand laten zakken. Het is een klein eilandje met een gezellig strandje. Er staan wat bomen onder welke picnictafels staan. Deze mogen gebruikt worden en ook de BBQ’s mag je gebruiken. Wij kunnen vanuit de boot naar het strandje zwemmen. Er is een bar en op zondag is er ook altijd een verzorgde BBQ.  Wij zijn ’s middags naar het strandje en in de loop van de middag wordt het steeds drukker. Er zijn veel zeilers maar ook locals. Het is een leuke mix en een erg gezellige sfeer. Je komt eigenlijk meteen met iedereen in gesprek. Tegen de avond wordt het vanwege de BBQ nog drukker. Het strandje is nu niet meer te zien omdat er zoveel dinghy’s en visserbootjes/watertaxis liggen. Wij zouden graag willen blijven voor het eten maar ondertussen zijn Mats en Jule ingestort. Zij hebben ook 4 uur continue in het water gelegen! Vooral Jule maakt snel contact en zo vond zij 3 locale wat oudere meisjes erg leuk en ging ernaast zitten. Zij kletst maar wat af en de meiden maar lachen. Zij kunnen haar niet verstaan (wij trouwens ook vaak niet…..), maar vinden haar gezellig en willen graag op haar passen. Rond zes uur gaan we richting de boot met kinderen die omvallen van de slaap. In de latere avond komen Raoul en Irma nog gezellig op een borrel. Zij vertrekken de volgende ochtend en gaan alvast een stukje richting Carriacou. Wij willen nog even blijven en volgen later deze week.

Zo doen wij hier heel rustig aan. ’S Ochtends school – Coen gaat dan met Jule boodschappen doen of op  de koffie of organiseren dat onze creditcards weer eens deblokkeerd worden – en in de late middag naar het strandje. Vanaf 3/4 uur wordt het strandje wat drukker met kinderen en tegen de avond komen heel veel zeilers een borrel halen. Het is gewoon verleidelijk gezellig. Ook het restaurantje van de Whisper Cove Marina en het bijhorende winkeltje (The Meat & Meet Market) is verleidelijk….. Hier kun je lekker eten, koffie drinken, internetten en ook een wasje draaien. Maar het mooiste is hun mini-winkeltje. Zij heben wat dingen zoals pasta, rijst en zeep wat je dagelijks op de boot nodig hebt. Maar de eigenlijke clou is dat zij lokaal gecertificeerd eco vlees verkopen en nog wat andere verse of homemade producten (zoals Bouillons en Bolognese Sauce). Het vlees is geweldig – een aanrader zijn de Kebab-Spies!!!  Helaas is onze koelkast te klein en hebben wij ook geen vriezer….Wij nemen toch wat vlees mee en BBQ;en op de boot heerlijk.

'smorgens langs Grenada

Ergens op een Tropisch eiland

Vol gas met de dinghy (en papa)

Jule aan het wakeboarden

Mats in action!

Daar ligt ze dan MERO helemaal met ons vanuit De Woude!

Achter Hog eiland, op 20 meter van het strand ankeren!

Trinidad

Wij liggen nu een dikke week bij Trinidad. Eigenlijk stond Trinidad niet zo op ons verlanglijstje en waren wij van plan om hier langs te varen - maar soms verlopen dingen toch anders. Omdat de aandrijfriem van onze autopilot stuk was en ook de babystagen voor en we ook nog eens naar de windmeter moesten kijken en ook het roer van de windvaan verloren waren en en en - dachten wij dat het misschien toch niet zo verkeerd is om een stop bij Chagarama te maken. Hier heb je alle faciliteiten voor je boot.

Vrijdagavond kwamen wij naar binnen en al vanaf de moorings heel veel bekende boten. Bijna alles wat in Charlotteville lag was hiernaartoe. Dat is wel gezellig. De Flying Circus lag ook al in de marina waar wij naar toe wilden. Zo liggen wij nu al een dikke week in de Marina van CrewsInn. Heel leuk - met een zwembad. Dit maakt het klussen wel even makkelijker want zo blijven de kinderen zoet......

Daarnaast ook nog even gezellig met de Flying naar de MovieWorld geweest. Zo konden Mette en Mats mee naar "Wreck - it Ralph". Wij hoorden er is een leuk winkelcentrum bij dus dachten wij dan gaan wij met Jule nog wat winkelen. Dat viel een beetje tegen. Het waren alleen maar dure merkwinkels of boutiques met glitter jurken in de felste kleuren die je maar kan bedenken.De meeste winkels gingen ook dicht toen de film begonnen was en zo moesten wij toch eens weer op een terrasje gaan zitten en wat lekkers eten en drinken. Pffffff, het valt niet mee.....

movienight

 
Woensdag was er op de marina een soort welkom-buffet. De ochtend was de Zeemuis ook naar binnen gekomen en omdat de uitnodiging niet voor de kinderen was maar even besloten om een filmavond voor de kinderen bij ons te doen. zo waren eer 7 kinderen aan boord. Voor de kinderen hadden wij pizza, yoghurt en wat chips. Zo konden wij ook 2 uurtjes gezellig naar het buffet toe. Wij moeten zeggen, dat de kinderen zich erg lief gedragen hebben en Mette en Djerry hadden al de afwas (!) gedaan toen wij terug kwamen.

bommetje alleen

bommetje met broer

Verder stond deze week in het teken van de zwemopleiding van Jule!!!! Zij durft nu een bommetje, zwemt zonder vleugels en vandaag probeerde zij voor het eerst te snorkelen. 

boven water lukt het aardig...

Mette en Mats kunnen uren in het water uithangen en vandaag even met z'n allen met de snorkelspullen in het zwembad geoefend. Wij zijn dus druk aan het voorbereiden voor de Tobago Keys.

snorkeloefeningen

 Vanmorgen moesten wij de Zeemuis uitzwaaien. Zij gingen richting Bonaire de andere kant op verder op hun grote reis richting het Panamakanaal. Mette moest wel een beetje huilen omdat zij zo haar vriendinnetje Djerry kwijt was. Maar we gaan zeker skypen.

Deze week hebben wij veel dingen kunnen afwerken en zo ontbreekt eigenlijk alleen nog maar het roer van de windvaan. Hier wordt wel aan gewerkt. Maar het tempo is hier even anders en zo zijn wij niet helemaal zeker dat het roer maandag met ons richting Grenada gaat vertrekken ;-). Wij vertrekken zeker, ook is het band van de autopiloot niet in de levering. Wij hebben wel zin om verder te trekken. Gisteren ging de Flying verder en vandaag de Blue Sky een boot met een duits-mexikaans gezin. Alle brazilianen en zuidafrikaanen staan op de kant en zijn druk aan het klussen. Wij krijgen steeds meer zin om verder te gaan. Naar zoveel luxe in een marina hebben wij ook wel weer zin om te ankeren en hopelijk minder muggen te hebben. Hier in de marina zijn wij voor het eerst een beetje platgestoken!

het volgende bericht komt dan vanuit Grenada! Jullie horen het wel weer.

Tobago - Kerst en Oud&Nieuw

Op 25 december zijn wij naar het uitslapen aan een lekker kerstontbijt begonnen. Wij hadden nog wat brood, iedereen een gekookt eitje een........ voor ons allemaal nog zure lappen (die hadden ons tijdens de laatste nachtwachten goed wakker gehouden). On top voor de kids nog een klein kerstcadeau.

Rond 12 uur was de kerstlunch in een soort eettentje aan het strand. Bijna alle boten uit de baai kwamen en zo was het een erg leuke mix van alle nationaliteiten en wij waren naar weken (!) de enige Nederlandse boot. Het was erg gezellig, lekker en ook voor de kinderen leuk omdat er heel veel kinderen waren.

Avonds dachten wij nog even aan land wat eten te kunnen scoren maar alles (dit is een groot woord want hier zitten 5 eettentjes) was of dicht of uitverkocht. Begrijpelijk, want het is kerst. Voor ons voelt het nog wat raar na deze oversteek en ook vanwege de zomerse temperaturen. Nou dan weer terug naar de boot en toch nog weer een avondje blikvoer.....

Op 26 december waren wij meteen uitgenodigd voor een BBQ op het strand. Iedereen neemt gewoon mee wat hij aan lekkers op de boot heeft en zijn "eigen" drank, borden en bestek. Alles wordt bij elkaar neergezet op het strand en je pakt wat je lekker vind. Lekker makkelijk dus.

27 december hadden wij afgesproken met de eigenaar van het eettentje. Hij doet ook autotouren over het eiland. Vertrek om 9 uur s'ochtends. En dan maar gaan! Nou we hebben heel wat gezien, 's middags gelunched bij pigeon point (heel mooi strand) en om vijf uur Rik naar het vliegveld gebracht. Hij moest richting thuis om met zijn gezin tenminste nog oud&nieuw te kunnen vieren. De rest had hij al gemist dit jaar. Het was gezellig en we waren blij dat hij mee was en een derde man op de boot is met zo een lange oversteek geen overbodige luxe! Wij waren blij met wat extra handen.

Pigeon Point, Tobago

Nadat wij Rik afgezet hadden nog snel naar de grote supermarkt wat dingen inkopen, want dat was lang geleden. Maar we moesten al haasten omdat het laat was en we wilden ook nog naar de internetwinkel om makkelijker en op de boot te kunnen internetten. Nou, naar de internetwinkel en maar 1,5 uur later en na wat stress met tourguide weer naar buiten. Maar het was gelukt. Onze gids trok ook weer bij en de wat gevoelige sfeer klaarde weer op :-). Naar huis dus want het was nog een ritje van anderhalve uur..... Nog wat in zijn tent gegeten en om tien uur op de boot aangekomen. Nou nog snel taart bakken - hadden wij beloofd aan Mats. Hij is morgen jarig!

28 december - Hoera, Mats is 8!!!!!

Lekker verjaardagsontbijt gegeten, cadeaus uitgepakt (vooral een echte horloge - natuurlijk waterdicht -  was HET CADEAU van de dag). Vervolgens middags verjaardagspartijtje op het strand gevierd. Helaas waren de meeste kinderen uit de baai vertrokken. Maar Erik (Frans buurjongetje) en Michael en Tency (Teenagers uit Zuidafrika) kwamen nog even langs. Niet te vergeten Joris en Nicole van de Cedo Nulli. Met het stoerste kado - een ketting met een tand van een kaaiman. 'S avonds mocht Mats kiezen wat wij gingen eten en hij koos voor pizza. Dus nog even pizza gebakken.

29 december waren wij allemaal een beetje erg moe van de afgelopen dagen en de stemming ging een beetje achteruit.... Na een grote knal en een middagje op het strand viel het gelukkig toch wel weer mee en de sfeer is inmiddels weer herstelt. Ook dat hoort op zo een reis en op een boot erbij..... Het is niet altijd eenvoudig om met z'n allen op kleine ruimte 24 uur per dag op elkaar te zitten. Maar goed, wij hebben het toen ook 3 jaar in een container overleeft en dit is toch beter met een leuk strand voor de deur.

Nou op naar Oud&Nieuw. De boten in de baai waren wat gewisseld en iedere dag kwamen nog wat andere boten bij. Eindelijk kwamen wij ook Frans en Jannie van de Shishco weer tegen! Dat was lang geleden. Vooral Jule had het vaak over Oma Jannie......Omdat wij wisten dat ook nog de Mare Liberum en de Flying Circus zouden komen, hadden we bedacht het zou dus leuk zijn om met Oud&Nieuw zo een beetje de Kerstlunch te herhalen. Vlug met Corsa van het eettentje gepraat en het was dus geen probleem om bij hem een soort Oud&Nieuw-Buffet te houden. Nadat wij alle boten rond waren, kwamen tot op 3 boten na allemaal mee feest vieren. Wij waren dus meer dan 40 volwassenen en 18 kinderen. Het was reuze gezellig en de meeste kinderen vielen gewoon na het eten in slaap. Snel hebben wij een soort slaap-lazaret in een hoek gezet zo kon in de andere hoek gedanst worden. Ook was er tijdelijk het bier op en het duurde wel even om nieuw bier te halen (want zij hadden geen geld om wat extra bier te kopen - dus snel de drank die iedereen tot die tijd had afgerekend en zo hadden zij contant geld om nieuwe voorraad te kopen.....), deed het niet minder aan de sfeer. Om middernacht waren wij eigenlijk de enige met vuurwerk. Wij hadden nog heel veel noodvuurwerk wat over datum was. Het vuurwerk is hier gewoon te duur voor de meeste mensen en als er vuurwerk is wordt het op 1 januari over dag afgestoken. Zo was ook hier in het dorp 1 januari een live-concert met wat vuurwerk.

Wij hebben erg leuk de jaarwisseling gevierd en zelfs Mats was niet in slaap gevallen!!!! Om half drie vielen wij in onze bedden.

Op 1 januari zijn wij langzaam aan gaan doen. Voor de middag waren wij gevraagd om bij de Curasco mee te doen. Soort BBQ wat dan 's middags al begint. Lekker handig want zo konden de kinderen ook vroeg naar bed. Ook dit was weer onwijs gezellig!

2 januari nog een stranddag gehouden en langzaam wat boodschappen gedaan en nog een was gedraaid want we moesten richting Trinidad gaan. Ook was het erg gezellig, moesten wij toch weer verder gaan. Naar Trinidad gingen wij niet helemaal volgens de planning maar moeten hier een stop maken. We hebben gezien dat de babystagen gebroken zijn en dit moet gewoon goed gedaan worden.Ook is onze windmeter stuk en hebben wij nog steeds geen aandrijfriem kunnen regelen voor onze automatische pilot. Kort met onze buurman overlegt - een Frans gezin wat al jaren op pad is en hij doet wat refits van boten. Op Trinidad hebben zij gewoon alles of kunnen het regelen. Het gaat sneller als op Grenada, is beter vanwege vakwerk en goedkoper. De keuze was dus snel gemaakt.... Tot onze verbazing horen we dat de meeste boten donderdag ook deze richting varen - het wordt een soort flottielje....

Wij vertrekken uiteindelijk toch maar pas vrijdagochtend rond 5 uur. Wij zijn de laatste boot uit de groep. De baai is aardig leeg gelopen. We varen de baai uit en na een half uurtje komen er 2 dolfijnen een stukje mee zwemmen (sorry Rik!). We schieten aardig op. We zetten vanwege de verstaging alleen de fok, maar met de motor erbij. Wij moeten 80 mijl en willen zeker met licht naar binnen komen. Naar 2 uurtjes trekt de stroming aan, het weer is eindelijk weer droog en zo varen wij de hele dag met gemiddeld 7 knopen. Soms wat schommelig en soms met stukken die heel rustig zijn. Om 17.30 komen wij aan in de haven van Trinidad. Bijna iedereen is naar dezelfde baai gegaan en zo zien wij veel bekenden. In de haven ligt ook al de Flying Circus. Wij kiezen ook voor de haven in plaats van een mooring. Zo kunnen de kinderen makkelijk zelf van de boot af en er is een zwembad (hier is verder geen strand). Dit is voor ons ook makkelijker in verband met reparaties.  En eerlijk is eerlijk - wij genieten ook graag even van wat luxe. Lekker douchen, zonder opletten alle lichten op de boot kunnen gebruiken, warm water, supermarkt op loopafstand, genoeg water, DS en elektrische tandenborstels weer opgeladen, goed internet, de stofzuiger kunnen gebruiken, lekker restaurant voor de deur en een wasmachine en bovenop een zwembad!!!

Op weg naar Trinidad

Jule en Mats zwemmend bij de boot, op de achtergrond de Cedo Nulli