dinsdag 16 juli 2013

Faial en op weg naar huis


om 5 uur begint de race uit Horta naar Sable D'Olonne

met papa nog een vlot gebouwd




Vanmorgen (zaterdag) zijn wij om 0600 uur uit Praia vertrokken. Het is 80 mijl en vanwege geen wind en een beetje stroming tegen, komen wij niet goed vooruit. Wij gaan rond 1930 uur het anker in de baai van Velas (Sao Jorge) uitgooien. De volgende ochtend gaan wij verder.



Dit is wel ons (Jasmin & kinderen) laatste stukje van HET rondje….. Ook weer bijzonder. Wij volgen de sites van wat Nederlandse boten met wie wij sommige stukken zijn opgevaren en zij zijn al in Engeland of zelfs al thuis. Wij zijn op een paar boten na een van de laatste van de groep.
Het was een spectaculair jaar. Veel gezien en geleerd. Veel geleerd over vulkanen en zeedieren. Veel van de Carieb gezien en ook hier onwijs mooie dingen, maar ook dingen welke ons, ons leven in  Europa of Nederland/Duitsland weer meer laten waarderen…  Wij hadden nooit gedacht dat wij, door het zien van een  “opgeruimd” dorp zonder rondzwervend vuil en plastic met gemaaide en goed onderhouden tuintjes, heel blij kunnen worden. Dit overkwam ons in Bermuda ineens en hier op de Azoren is het helemaal netjes! Wij genieten hier heel erg van het uitzicht op deze onwijs mooi gecultiveerde landschappen. De weilanden en de wijnbouwregio zijn spectaculair.
Veel leuke mensen leren kennen en hopelijk zien wij veel van deze mensen nog weer een keer als wij thuis zijn. Veel ook over ons geleerd, wat wij aan kunnen en wat misschien ook niet. We hebben grotendeels genoten van het jaar op de boot, maar ook gezien dat deze manier van leven niet voor altijd voor ons zou kunnen zijn. Niet alleen vanwege het gebrek van alle luxe van het leven in een huis, maar vooral Jasmin en de kinderen missen toch ook de familie, vrienden en een gewoon ritme. Ook wat meer gesprekken over “nieuwe” onderwerpen en niet alleen boten/de reis kan geen kwaad. Veel genoten van het zwemmen in warme wateren. Gewoon ’s ochtends wakker worden en je niet afvragen welke temperatuur het water heeft, maar gewoon erin springen. Met het eind van deze reis komt voorlopig ook een eind aan de zeeziekte. Geen pillen en hun bijwerkingen meer! Gelukkig met de laatste oversteek nog een heel goed middel (Drammarine) gevonden, wat geen bijwerkingen vertoonde.  Maar vakanties willen we toch ook al weer op de boot doorbrengen, want gewoon in een huis of hotel lijkt ons saai en verschrikkelijk. En zo kijken wij voorlopig uit naar de terugkeer en wat ons daar staat te wachten. De kinderen zijn al dagen bezig met lijstjes maken. Bij wie gaan ze als eerste langs, wat gaan we allemaal eten, wat moeten wij bij de Plus meenemen, welke kleren gaan mee naar huis, zullen zij eerst in het kanaal zwemmen of eerst bij Hilko en de nieuwe pony langs of toch eerst bij tante Heleen en Saartje?  En en en. Jule praat veel over het huis - maar is heel veel vergeten. Soms komt zij dan ineens en vraagt: “wij hebben toch een tuin? ” of “ik heb toch in het huis een eigen kamer?” Ze dacht ook dat wij een bad in huis hebben, helaas moesten we haar teleurstellen… Maar met het vooruitzicht op onbeperkt warm douchen vond zij het al weer goed.

Zondagochtend vertrekken we om 0620 uur. Ook de 2 Cats en nog 2 andere boten gaan op het zelfde tijdstip weg. Het is mooi weer en er komt ook nog een beetje wind, zodat wij niet alleen op de motor moeten. De kinderen blijven nog even slapen en zo zitten we met z’n tweeën buiten en worden heel even 2 keer op dolfijnen getrakteerd. Het is altijd wel weer mooi! Dit is dan echt het laatste stukje zeilen. Hierna gaan we de haven van Horta in en Jasmin en de kinderen gaan de laatste dagen in de haven “doorbrengen”. Tijdens de vaart naar Horta kijk ik (Jasmin) even naar de open zeekant sluit mijn ogen en probeer ik het gevoel van een oversteek op te laten komen. Ik vond het eigenlijk altijd verschrikkelijk om zo’n lange tijd geen land te zien, maar het wil niet lukken. Gelukkig vergeet je ook heel snel weer wat niet zo mooi was. Dit geeft voor Coen nog hoop voor de toekomst…… Hij zou niet willen stoppen en het liefst door het Panamakanaal gaan. Nou voorlopig eindigt zijn reis nog niet. Hij mag nog het laatste stukje genieten zonder vrouw, kinderen en hopelijk zeezieke bemanning. Het laatste stukje wordt een mannentocht en ik (Jasmin) ben benieuwd of dit heel anders is en hoe Coen het zou beleven.

verjaardagsboot
met 4 wil je sieraden...
Nu maandag gaan wij eerst feest vieren! Jule is jarig en wordt al 4! We moeten nog taart bakken en de vlaggetjes ophangen vanavond. En natuurlijk moeten wij ook nog een muurschildering maken....






moet nog even drogen















vrijdag 12 juli 2013

Terceira



Uitzicht op Pico vanuit de boot
Het strand naast de jachthaven
Gisteravond nog geborreld op de Spirit van Theo en Mieke (die we eerder in Culatra zijn tegengekomen), maar dan eindelijk richting Terceira. Om 06.10 UTC gaan de trossen los, we hebben ons losgeweekt uit dit leuke dorpje, het is inmiddels 3 juli geworden! Een dikke week hebben we hier doorgebracht, wat een leuk eiland en dito dorpje. Als we ’s morgens vroeg wegvaren zien we 3 maal dolfijnen in de buurt van de boot, echt meezwemmen doen ze niet. Nou ja het blijft leuk en er komen er waarschijnlijk nog wel meer. Het is zo’n 60 mijl naar Terceira, we  gaan rechtstreeks naar Praia do Vitoria, hier liggen we met een strand voor en achter de boot en voor een hele week kost de haven hier maar 43 Euro!!!!
Zwemmen in Praia

Dit hebben wij lang niet meer mee gemaakt. Als wij de haven binnenvaren hebben wij onwijs geluk. Er zijn wat boten vertrokken en zo kunnen wij een leuke plek aan de buitensteiger pakken. Voor ons ligt een Nederlandse boot en als wij goed kijken zien wij dat dit de “Lamawaje” is. We zijn deze boot nog nooit tegen gekomen, maar Mette had wel via de site van de Driftaway hun blog gelezen. Zij hebben 3 meisjes en Mette was al aan het uitkijken, omdat wij hadden gelezen dat ook zij nu op de Azoren waren.  De meisjes kwamen pas zaterdag op de boot omdat zij nog even in een hotel hier zaten, maar het was al snel alsof zij elkaar al vaker hadden gezien. We zagen Mette, Mats en Jule de hele dag niet meer. Zo konden wij ook eens rustig de boot en beetje poetsen. Had de Mero wel hard nodig…. Helaas zijn zij de volgende dag richting Graciosa vertrokken. 


De meiden van de Lamawaje
Octopus naast de boot






Lunchen met lokale beef, Lekker!


Onze eigen Montanheiro's

Mats in vogelvlucht

Zondag en maandag hebben wij een auto gehuurd om het eiland goed te bekijken. We waren even bij de natural pools in Biscoitos waar de kinderen heerlijk hebben gezwommen.



Lekker met z'n drieën schaatsen zwemmen
Mats van de hoge duikplank steen


en Mette ook












Toen verder naar de “Gruta do Algar” een hele mooie grot waar je goed de structuur van de lava kan zien. De volgende dag zijn wij naar het hoogste punt van het eiland gereden de mount Santa Barbara en naar de warmtebronnen.
Uitzicht van het hoogste punt van Terceira

Warmtebronnen op Terceira, stoten heel veel CO2 uit

Afdalen in de grot








Spelonkologen in spe?
Jule loopt ook alles mee!





Vervolgens naar de Gruta do natal. Hier konden wij z’n 600 meter onder de grond door een
Afdaling in lavatubes

              
Opgedroogde terug gezakte lava
lavatunnel lopen. Best spannend hoor!  Dit was dan toch ook eindelijk weer iets nieuws na alles wat wij tot nu toe rond om het thema “vulkaan” hebben gezien. Dinsdag hadden wij vooral aan Jule een stranddag beloofd en dit dus ook gedaan. Het water is hier wel (voor ons gevoel) erg koud. Eigenlijk gaat alleen Mats echt het water in. Woensdag zouden wij vertrekken richting Angra do Heroismo, maar we zijn daar ook al met de auto geweest en vinden deze haven vele malen mooier. Kortom, wij blijven gewoon liggen. Mats geniet van het vissen met zijn vrienden en ook de  meiden vinden het wel leuk om even gewoon te “hangen”. 

Onder de grond.......

We hebben geen haast. De vaart is er een beetje uit. Wij willen in het weekend naar Horta om maandag rustig Jule’s verjaardag te kunnen vieren. Verder hebben wij geen punten op de agenda. Het is eigenlijk ook wel fijn voor Jasmin en de kinderen om zo relaxt de laatste dagen op de boot door te brengen. Gewoon vakantie vieren! Wij horen al mensen roepen dat wij dit toch al een jaar lang doen…… Maar tot nu toe hebben wij altijd ook het vaarschema en het weer in de gaten moeten houden. Omdat wij pas 17 juli vertrekken en Jan pas 18 juli aan boord komt kunnen de mannen op z’n vroegst 19 juli vertrekken – als dan het weer ook geschikt is.


Spelonkologen 
..................... in de lavatubes







zaterdag 6 juli 2013

De vakantie is begonnen!

Hoera! Ook op de schoolboot is sinds vrijdag de zomervakantie begonnen. De schooljuf is heeeeel trots op haar leerlingen Mette, Mats en Jule! Van de juf mogen zij allemaal door naar de volgende groep voor het schooljaar 2013/2014. Dit houdt in dat Mette na de vakantie in groep 8 zit, Mats in groep 5 en Jule op de echte school begint in groep 1.

Ook voor Coen is een einde gekomen aan gezellig koffie drinken met Jule. Meestal gingen zij even samen op pad om wat rust te geven aan Mette en Mats. Zo gingen zij vaak boodschappen doen, in of uitklaren en bij bekende en niet bekende buren op de koffie. Zo kenden zij vaak alle boten en de bemanningen of hebben eindeloos banan'cak' gegeten op de Cedo Nulli (Nicole nog bedankt!!!!).

De kinderen hebben dit jaar heeeeel goed gewerkt en we zijn trots dat zij de toetsen (vooral de cito toetsen) zo goed gedaan hebben. Mats heeft gisteren nog snel zijn tafeldiploma gehaald (soms doet het vooruitzicht op een aantrekkelijk DS spelletje wonderen) en hij is nu trotse eigenaar van zijn diploma voor de tafels van 1 tot 10 en  Mariocard

Wij zijn benieuwd hoe de kinderen het gaan vinden om volgend jaar weer tussen de vriendjes op school te zitten. Het wordt vast wel wennen weer in een grote groep te zitten en vooral lang aan een tafel te zitten.

Mats met zijn tafeldiploma!

dinsdag 2 juli 2013

Sao Jorge - Pico (bericht geschreven door Mette)


Feest voor de Vissers op Sao Jorge/Velas
's avonds waren uitgenodigt om te eten

We hadden een makkelijke tocht want het was spiegelglad en windstil. We hadden geen dolfijnen, maar uiteindelijk toch nog twee walvissen ver van de boot en bij het eiland nog twee vinnen, maar we wisten niet wat dat kon zijn. Als wij binnen komen in de kleine haven ligt daar een bekende boot die we vanaf Trinidad  al niet meer hebben gezien, de Soba. Als we eindelijk aan de steiger liggen en onze vrienden hebben begroet en nog wat andere Nederlanders die we vaag kennen, komen de mensen van de boot naast ons aan, vanuit het dorpje. Het blijkt, nadat ze  wat moeilijk naar onze boot staan te kijken, dat ze morgenochtend erg vroeg wilden vertrekken en dat ze er zo niet uit konden. Dus wij knopen onze touwen weer los en ruilen van plek met de Franse boot. De havenmeester komt voorbij en we zijn meteen weer bijgepraat.Als de haven meester weg is worden we uitgenodigd voor een borrel op de andere Nederlandse boot de Quies II. Na wat te praten blijkt het dat ze iemand kennen die bij ons op De Woude woont en we houden het maar op: De wereld is zo groot nog niet. Als we hebben geborreld is het al weer zo laat, dat we het niet meer redden om het stadje te bekijken. We eten gezellig met ons bezoek en zijn daarna zo moe dat we allemaal naar bed gaan. De volgende dag is er een feest voor de vissers die hun beschermheilige vereren. Volgens iedereen moest er een groot feest komen met FREE FOOD en muziek en dans. Het feest was er met alles wat ze hadden gezegd, maar groot was het niet! De helft van de mensen waren mensen van boten.Maar het eten was lekker en er hing toch een gezellige sfeer. We gingen na het eten naar huis om nog even te borellen met de Quies II. 

De volgende dag waren we erg vroeg opgestaan, om op tijd weg te varen naar Terceira.We hadden voor Sao Jorge een reuze dolfijnenshow en  overal zag je ze springen en salto’s maken dus het bezoek  had dolfijnen  gezien!Anna en Elsmarij  waren zeeziek en toen Coen vroeg of ze liever naar Pico wilden varen korter en voor de wind….), zeiden ze allebei JAAAAAAAA, toen zijn we omgedraaid en naar Pico gevaren. 


Nog niet zeeziek, maar goed voorbereid....
In Pico komen we aan en er is in de kleine marina net nog een box vrij waar onze boot in past.Coen en Jasmin gaan de havenmeester zoeken en de rest gaat de boot opruimen en afwassen. Als Coen en Jasmin terug komen hebben ze geen havenmeester gevonden maar wel een Nederlands meisje wat ons een paar restaurantjes noemt. We besluiten toch maar op de boot te eten en maken een lekkere pizza klaar die we dan met zijn allen eten. De volgende dag als we de kant op gaan horen we dat je alleen in Maddalena (de hoofstad ) een auto kunt huren en dat de bus behalve ‘s middags en ‘s avonds  om 6:45 uur ging. Dus gingen Coen en Mette de volgende dag om kwart voor zeven met de bus naar Maddalena.Als ze daar na een uur rijden in Maddalena aankomen  zien ze de Indira in de ankerbaai achter haar anker dobberen. Omdat we natuurlijk bezoek hebben, moeten we een busje zien te vinden en dat is zo makkelijk nog niet. Eindelijk in de derde autoverhuurshop  hadden ze een busje. Toen we de auto hadden gehuurd zagen wij Freek en Willeke aan komen roeien vanaf de Indira. Dus reden wij naar het dingydock en gingen achter het muurtje staan om ze te laten schrikken. Maar toen we om het hoekje van de muur keken hadden ze ons ontdekt. Wij gingen naar ze toe en hielpen ze aan te leggen met de dinghy. Nadat we hadden gepraat gingen zij ook een auto huren en wij liepen met ze mee want ons busje stond daar geparkeerd. Eigenlijk waren we van plan ook nog een kopje koffie te gaan drinken maar omdat het al zo laat geworden was en we er niet mee gerekend hadden dat het zo lang zou rijden hebben we op de boot maar een kopje thee gedronken. Daarna zijn we vertrokken en een beetje het eiland rond gereden en zijn we een klein stukje de Pico opgegaan.(tot waar je met de auto kon komen – 1200m).
Op weg naar Mount Pico

Toen zijn we naar Maddalena gereden om daar een restaurantje te zoeken en wat te eten.In Maddalena hebben we een klein restaurantje aan het water gevonden en daar wat tosti”s gegeten. Er bleek bij de parkeerplaats ook een speeltuin te zijn maar toen we gingen kijken waren de mannen hem nog aan het bouwen. Het was in middels al weer een uur of drie en we waren nog van plan om het wijnmuseum te bezoeken. Na wat rond te rijden konden we het niet vinden en uiteindelijk hebben we het maar gevraagd. Maar na een keer vragen hadden we het nog niet gevonden dus vroegen we het nog een keer maar die persoon zij weer iets anders. Het bleek dat er een wijnmuseum en een wijn fabriek was plus dat we een oude kaart hadden gekregen waar het verkeerd stond ingetekend. Maar toch hebben we het gevonden! Het was niet geweldig maar toch leuk om eens gedaan te hebben. 

Na het wijn museum gingen we door landweggetjes een reuze speeltuin die we die morgen vanuit de bus hadden gezien.Daar zijn we nog een tijdje gebleven en toen we weer weg wouden kwamen we Freek en Willeke tegen op de parkeerplaats.

Druivensoorten in het wijnmuseum
Feest Sao Pedro op Pico
We gingen terug naar de boot en omdat het de laatste avond van het bezoek was gingen we uiteten.De volgende ochtend brachten we ons bezoek om 8 uur naar het vliegveld.Wij gingen dus weer weg zonder bezoek naar Maddalena om daar de auto weer af te leveren.Wij zijn in Maddalena nog even naar de toeristinformatie geweest en die heeft ons een timetable voor de busroutes gegeven.Met de bus zijn we eerst via de noordkant naar Piedade gegaan daar hebben we wat gegeten, want daar moesten we een  uur op de volgende bus wachten.Toen we na het eten in het bushokje stonden begon het te REGENEN!Toen de bus er was zijn we via de zuidkant naar de boot gegaan zo hadden we meteen nog een tour rond het eiland.Toen we terug waren gingen we nog in het walvis museum kijken en dat was ook wel leuk om te zien maar in Bequia waren we ook al in een walvis museum en eigenlijk was het hetzelfde.Vandaag gingen we op de boot eten.We gingen vroeg naar bed want het was een lange dag. De volgende dag gingen we naar het walvisfabriek museum.Dat was ook erg leuk.We gingen uit eten en naar bed. De volgende dag hadden we Duitse mensen ontmoet en zouden we samen op de Mero pannenkoeken eten maar toen we wilden bakken was de melk op. Dus gingen we maar weer uiteten……We zouden de volgende dag wel pannenkoeken eten.De volgende dag ging ik met het Duitse en een meisje van hier naar een natural pool. Daar bleven we tot het middag was.We gingen allemaal even naar huis om te douchen en daarna ging ik met Louisa (het Duitse meisje) naar de boot en als nog pannenkoeken eten.De volgende dag was Loisa jarig en daarom bleven we nog een dagje langer een dagje maakt niet heel veel uit.Van Loisa heb ik als afscheidscadeau een ketting gekregen met uit walvisbot een walvis staart en die had zij die dag daarvoor gekocht.Van mij heeft ze een armbandje gekregen.


Dat vindt je hier in de haven




Bezichtiging kaasfabriek op Sao Jorge


Dit bericht is geschreven door Mette

maandag 1 juli 2013

Flores en Graciosa


We worden bij aankomst in de haven welkom geheten door de crew van de Mango en de Indira. Die zijn zo vriendelijk wat dinghy’s te verleggen, zodat we aan de steiger kunnen liggen. De champagne gaat open, voor de kinderen is er kinderchampagne. We hebben het geflikt, 1710 nm met ons gezinnetje heelhuids overgestoken. We zijn blij dat we er zijn en genieten van het prachtige weer. We sluiten de boot aan met de ‘Duitse landvast’. Al snel vinden we uit dat er op loopafstand een pizzeria is, samen met de bemanning van de Indira gaan we erheen en genieten van een overheerlijke pizza. De maandag gebruiken we voor allerlei kleine klusjes, Jasmin stofzuigt en poetst de boot van onder tot boven en we ruimen alles weer op. De buurman komt nog vragen of we nog diesel nodig hebben, ze hebben wat geregeld met een lokale benzinepomp. Ik gooi snel de jerrycans in onze tank en onze buurman is zo vriendelijk onze jerrycans ook te vullen. Mats is druk aan het spelen met wat Franse vriendjes die hij weer snel gemaakt heeft. Mette en ik lopen nog even het dorp in om boodschappen te doen, wat trouwens een hele klim is! Als we terug zijn komt de Anna Lena binnenvaren.  ’s Middags moeten we Mats zoeken, die in al zijn speelsheid is vergeten te zeggen dat hij met zijn vriendjes naar het voetbalveld ging. Al met al een drukke dag. Dinsdag hebben we een auto gehuurd, die keurig ’s morgens om 0900 uur naast de boot wordt afgeleverd. We verkennen het hele eiland en zien veel mooie dingen. Ondermeer, twee meren naast elkaar, waarvan de ene groen en de andere zwart, vanaf het uitkijkpunt liggen ze keurig naast elkaar, met een dun stukje land ertussenin. Het uitzicht is magnifiek. We rijden nog door de wolken op 900 meter en drinken her en der een kopje koffie. Wat een prachtig eiland! Voor diegene die dit leest en nog op weg gaat voor het rondje Atlantic, dit eiland zeker niet overslaan! Vlakbij de haven doen we nog boodschappen met het autootje en zo zijn we rond 1830 thuis. Snel de boodschappen opruimen en met Gerard en Rommy naar de pizzeria. Woensdag morgen moeten er nog heel wat dingen gedaan worden, de kano weer aan dek, de jerrycans vastbinden, de muurschildering, de was ophalen. We zijn erg druk en kunnen uiteindelijk om 1300 uur uitvaren. Mark met de Lone Rival, een Amerikaan, die wij al in Lissabon en Rabat hebben ontmoet en zijn Franse buren maken los en varen vast de haven uit, zodat wij wegkunnen. Het is een klein gaatje met de wind richting steiger. Het is een beetje klooien, maar met wat duwhulp van onze achterbuurman zijn wij er tussenuit en kunnen onze trip richting Grasiosa beginnen. 


Een groen en een zwart meer
Een lekker kopje koffie
Wij waren er echt!
Mette en Mats bezig met de muurschildering
Jule helpt natuurlijk ook mee
Onze muurschildering in Flores
Gerard en Rommy komen nog even gedag zeggen
Een Idillisch plaatje en lekkere koffie
De eerste 2 uurtjes kunnen we nog wat zeilen, maar zoals voorspeld zakt de wind weg en gaan we verder op de motor. We vangen nog een tonijntje, maar die gooien we maar weer terug. Trouwens onze eerste vis die we vangen sinds Kaapverden – Tobago! Net na het avondeten worden wij getrakteerd op een geweldige dolfijnenshow. Zij komen even kort bij de boot, gaan jagen met reuze sprongen en komen daarna weer terug bij de boot en spelen nog wat om ons heen. De dolfijnen zijn hier opmerkelijk groot. We kijken even om ons heen en zien schuin achter een grote haai. Maar helaas zwemt hij meteen van de boot weg. Als we nog 30 nm moeten varen horen we de Dixbay op de marifoon, we komen weer dichterbij de bewoonde wereld. Mette en Mats doen nog wat school, het jaar is, ook op de Mero, bijna voorbij. We worden nog een paar maal bezocht door dolfijnen het blijft een gigantisch mooi gezicht. We krijgen ook de Waltzing Mathilde op de VHF. Tegen de avond komen we aan op Grasiosa, een piepklein haventje in het kleine plaatsje Vila do Praia. Er is geen plaats in de “marina”, maar we krijgen een keurig plekje aan de kade, bij een trapje. Een lokale visser moet hiervoor verschuiven, maar die doen dat met liefde, aan alles kun je zien dat de mensen hier trots zijn dat er een grote zeilboot hun haven komt bezoeken! Er komen ’s avonds zeker 20 mensen langs de kade om naar onze MERO te kijken, stuk voor stuk heel vriendelijk en geinteresseerd. We lopen een rondje en zien het strand en wat eettentjes. De volgende dag huren we een auto en gaan het eiland verkennen. Er moet hier een heel bijzondere grot zijn. We volgen het bord en komen bovenop een berg. Geen spoor van de grot, maar je kunt wel een rondje om de berg hen rijden met prachtige vergezichten. Als we benedenkomen zien we een weg richting de berg. Tot onze grote verbazing komen we een tunnen tegen, die in de krater leidt. Het uitzicht is adembenemend mooi, we rijden in de krater! We komen bij het bezoekerscentrum en kopen een familiekaartje a 4 Euro. We dalen af in het trappenhuis en komen in een gigantische ondergrondse kamer met een meertje. Het is een mooi gezicht. De kinderen kijken nog even naar een poeltje waaruit CO2 ontsnapt en dan moeten we alle 183 treden weer omhoog. We verkennen het eiland nog wat verder, lunchen in Santa Cruz en zijn tegen 1600 uur op de luchthaven om Elsmarij en Anna op te halen. Anna is het vriendinnetje van Jule en die komt een weekje meezeilen met haar moeder. We gaan snel naar de boot waar Anna snel in slaap valt.  De volgende morgen gaan we op tijd richting Sao Jorge en gooien om 1005 UTC de trossen los.

Dolfijnen bij de boot

En nog meer dolfijnen
Zonsondergang


Kleine haventje van Vila do Praia op Graciosa

Graciosa, een prachtig eiland

Het trappenhuis naar de grote ruimte onderin de vulkaan