La Gomera – Kaapverden

Rond 17 uur lagen we in de haven van La Gomera. Hier lagen ook al de Flying Circus en de Ile du Nord. De Flying Circus hadden we al een tijdje niet gezien en zo was het echt feest! Vooral de jongens hebben van elkaar genoten. La Gomera is dan ook heel anders dan de eilanden die wij tot nu toe gezien hebben. Wel weer heel veel bergen, maar deze keer met veel groen erbij. Terwijl een heleboel planten door een bosbrand vernietigd zijn.

We hebben dinsdag een auto gehuurd en zijn het hele eiland rondgereden. En jullie raden het niet: regen, regen, regen. 

Dat was best spannend want de wegen zijn op zich heel goed op dit eiland, maar door de regen wordt de grond weggespoeld en je zag dus heel grote rotsen op de weg liggen of de weg was gewoon met kleiachtige grond overspoelt of door een riviertje overstroomt. Dat was op sommige plekken even voorzichtig rijden. Gelukkig hebben we zonder problemen een prachtig eiland bezocht. De dagen erna volgden elkaar snel op met inkopen doen, school en wachten op het goede weer voor de oversteek. Woensdag avond was er nog een “klein”feestje bij onze buren Flying Circus, Irma was jarig. Het was nat en er stond veel wind, gelukkig hadden wij nog twee zonnetenten, die prima dienst deden op de flying circus als regen- en windscherm De BBQ was evengoed fantastisch! 

Zaterdag 10 november 11.45 gaan we dan voor onze tot nog toe grootste oversteek, 750 mijl. Er zijn al een aantal boten voor ons vertrokken, dus die willen we snel inhalen J.We hopen een klein beetje om donderdag aan te komen. Er staat erg veel wind als we weggaan en de kinderen worden snel zeeziek. Dus we beginnen rustig met alleen de genua, we maken vaart genoeg, zo halen we donderdag wel. Om 15.20 komt er een bericht over de VHF van de Annalena, het lummelbeslag (wat giek en mast bij elkaar houdt) is gebroken, met zes dagen voor de boeg besluiten ze om op de motor terug te varen naar La Gomera. Wij als laatste hebben ook nog contact met de haven en de Mare Liberum zal ze bij terugkomst opvangen. Even schrikken. Net als de eerste schrik verdwenen is meldt Paul van de Harmattan dat hij bijna op een walvis gevaren is. Als dit geen slecht begin is, gelukkig bleef het erbij en zijn we allemaal heel alert voor containers, walvissen en andere ronddrijvende zooi. Zondag begint erg rustig, het zeil klappert zelfs. Als er wind komt, komt ze uit een ander hoek en wil ons grootzeil gijpen, we hebben een gijppreventer (apparaat wat gijpen rustig laat verlopen, een touw die 3 maal over een schijf gespannen is, als de spanning eraf gehaald wordt glijdt hij langzaam naar de andere zijde), maar daarvan breekt het touw, gelukkig is iedereen in de kuip of beneden dus gebeurd er niets. Er lijkt ook niets kapot. Enkele momenten later bleek wel de rail op het kajuitdak te zijn verschoven, dus hebben we het grootzeil ingehaald en gaan we alleen op de genua verder om schade te voorkomen. De boot loopt prima alleen op de genua en we blijven de hele weg op marifoonafstand van de Harmattan, wat natuurlijk voor de nodige afleiding zorgt. Als we de motor willen starten om wat stroom te draaien, weigert deze dienst. Wat krijgen we nu? Rustig alles bekijken en bedenken (samen met harmattan en acapella, die dan nog in de buurt vaart). De volgende morgen van alles geprobeerd, noodstarter, klap tegen startmotor/relais en nog vele andere zaken. Uiteindelijk de accupool samen met de serviceaccu’s gebonden en toen bleek het toch net genoeg om onze trouwe Perkins aan te laten slaan, wat een opluchting wat heel wat leek bleek, gelukkig, niets bijzonders.

Donderdag 15 november 4.26 18 56.442 N 22 00.156 W, ik loop naar buiten om te kijken naar scheepvaart en om te zien of de Harmattan nog achter ons vaart. Op het moment dat ik ga zitten op het kajuitdak en de kijker optil, KNAL vlak boven mij een giga knal op de giek. Ik schrik mij wezenloos en mijn hart slaat 10 slagen over, als ik weer mezelf ben grijp ik de zaklamp en ga op zoek, hopende een vliegende vis te vinden, eerst binnen, niets, dan buiten, niets…….. ik schijn nog een keer en ja hoor een vliegende vis van een centimeter of 20 die vlak boven mijn hoofd een doodsmak tegen de giek maakt. Geloof mij, midden op de oceaan ‘s nachts om 4.26 een gigaknal boven je hoofd op de giek is niet lachen! (voor de nieuwsgierigen: ik heb niet in mijn broek geplast van angst).

Vrijdag 16 november 10.00 uur aankomst Palmeira, Sal, Kaapverden. Weer een hele stap. Maanden geleden vertelde ik mijn buurman in Middelburg dat ik nog nooit zo ver met de boot geweest was J nu ruim 5 maanden verder liggen we op de Kaapverden.

We melden ons samen met de Harmattan bij de maritieme politie en moeten dan voor de visa’s naar de luchthaven, we nemen een locale taxibus die 5 euro kost, ja ook voor 2 volwassenen en 3 kinderen, en rijden naar de luchthaven. Na het invullen van wat papiertjes en het betalen van, jaja, 5 euro; gezin met 5 personen kost precies gelijk als Paul, die alleen reist. En dan komt het leuke van Afrika boven: 2 mannen 3 kinderen en 6 paspoorten????(Jasmin was op de boot gebleven) vreemd. Na een korte uitleg werden alle paspoorten keurig gestempeld en waren we klaar, probeer op Schiphol maar eens een paspoort te laten stempelen van iemand die niet mee is! Wat ons na Marokko ook hier opvalt is dat de mensen bijzonder vriendelijk en hulpvaardig zijn.

We blijven een aantal dagen in de baai van Palmeira liggen en hebben weer wat gezellige avonden op de kant, voordat we verdergaan richting Santa Maria aan de zuidkant van Sal. We vertrekken gelijk met de Harmattan en de Blue’s. Na een zeiltochtje van 3 uurtjes gaan we daar voor een parelwit strand voor anker. Santa Maria is een toeristenoord waar ze een heel leuk strand hebben. Hier blijven we ook bijna een week. 

 

Mats "vangt" een vis en laat zich gewillig fotograferen op de pier met "zijn" vis.

Na een van onze landingen aan de pier, terwijl we kijken naar de vissers die hun vangst binnenbrengen en schoonmaken, word ik op mijn schouder getikt met de woorden “he Coen, jij hier” een jongen waarmee ik al 12 jaar over heel de wereld heb samen gewerkt staat daar met zijn vriendin. Da’s toeval. We drinken samen een kopje koffie en praten wat bij. Hierna gaan we opnieuw naar het strand waar we ons opperbest vermaken. De volgende dag komen we Jan en Paulien weer tegen en besluiten te gaan BBQ’en bij hun appartement. 

Jan regelt Morene, Coen haalt een Amber Jack???? We komen bepakt en bezakt uit de dinghy, met Paul van de Harmattan en gaan met Jan mee die ons op komt halen. We hebben een hele gezellige avond met veel lekker eten, een zwembad voor de kinderen en niet te vergeten een echte douche! Voor we weggaan douchen we allemaal nog snel, dit kan wel weer eens een tijdje gaan durenJ Jan en Paulien nogmaals bedankt!!!

Zondag 25 november verlaten we het eiland Sal en gaan richting Sao Nicolau, we zijn er intussen achtergekomen dat Boa Vista en Maio niet zo een heel goed plan zijn vanwege de ankerplekken. Na een nachtje doorzeilen laten we maandag 26 november om 14.30 het anker zakken bij Tarrafal, Sao Nicolau.

Dit eiland is weer veel donkerder met zwarte stranden. Het laat ons een beetje aan La Gomera denken. Het is hier nog niet zo toeristisch – terwijl hier een ontzettende bouwboom heerst. Je ziet heel veel grijze gebouwen, deze zijn nieuw, want er zit nog geen verf op. Je ziet wel dat wij nu in Afrika zijn aangekomen. La Gomera was dan nog duidelijk Europees. Maar ook hier vinden wij weer een Loja Chino (Chinese winkel). Tot nu toe in ieder land en in ieder nog zo klein dorpje vind je een Chinese winkel die van alles verkoopt. De Chinezen zijn echt  DE  wereldveroveraars.

De volgende dag huren we samen met Paul een Taxi-bus en laten ons het eiland rondrijden. Er ligt een splinternieuwe weg rond het eiland en zo kom je heel goed bij de dorpjes. Toen we ’s middags door een van de dorpjes richting de taxi lopen raken we toevallig in gesprek met een Kaapverdiaan die heel lang in Nederland woont. Hij is nu met pensioen en bouwt nu naast het huis van zijn tweelingbroer een eigen huis. Hij nodigt ons spontaan uit om in zijn huis wat te komen drinken. Dit doen wij dan ook en genieten van zijn gastvrijheid. Er zijn hier op de Kaapverden veel mensen die in Nederland gewerkt hebben. Hij vertelt ons dat alleen in Rotterdam 20.000 Kaapverdianen zijn! Het hele eiland Sao Nicolau heeft maar 20.000 inwoners! Helaas moesten wij dan ook weer richting onze boot want onze chauffeur had een beetje haast, hij moest nog naar de avondschool….

En we hebben beeld

Even oefenen met drijven met Jule, een week later loopt ze met fiets en al in de haven van Gran Tarajel

Mastinspectie in Rubicon, alles ok

Kamelen rijden op Lanzarote

Paardrijden op de opa van americo

Zeilend op weg naar Fuerteventura om te schuilen voor de storm

Wij in de haven, zij ervoor, eindigt met schade aan de boeg :(

Swell komt de haven binnen, gelukkig hebben wij van de securityguard/havenmeester een plek diep in de marina gekregen zodat we er weinig last van hebben

Na de storm op weg naar La Gomera, Schilpad ligt te slapen

Wie vangt wie, een aalscholver heeft onze vislijn opgepikt, gelukkig kon ik hem bevrijden zonder lijden

Dolfijnen naast de boot, een uur lang wel meer dan 20!

En Walvissen!

Lanzarote – Los Lobos – Lanzarote – Fuerteventura

In plaats van linksaf richting Papagayobeach, zijn we vanuit Rubicon Marina recht overgestoken naar Los Lobos, een eiland tussen Lanzarote en Fuerteventura. We hebben daar geankerd voor een lagune. We lagen zowat op een Duitser, maar deze vond dit niet erg bezwaarlijk, dus zijn we blijven liggen! Volgens de geruchten zouden hier hamerhaaien en schildpadden moeten zwemmen, wij hebben ze echter niet gezien.

Na een heerlijke rustige nacht achter het anker was het 22 oktober en dus hadden we feest, Jasmin werd maar liefst 43 lentes jong. ’s Morgens met de kinderen de boot versiert en wat cadeautjes overhandigd. Al snel kwamen er meerdere boten feliciteren en zaten we met een boot vol. Gezellig. We hadden de dag ervoor besloten om samen met de Ostrea op het strand te BBQ-en. Helaas was het rif oversteken met een rubber dinghy vele malen gevaarlijker dan 20 maal russisch roulette spelen, dus werd besloten de hele BBQ op de Mero te houden, De Cedo Nulli bracht ook haar Cobb mee en zo stonden er twee cobbs op de boeg van de Mero en werden alle meegebrachte lekkernijen daar bereidt door Coen, Joris (Cedo Nulli) onder toeziend oog van meesterproever Pim (Nelly Rose). Na een snelle telling kwamen wij erachter dat wij maar liefst met 19 personen aan boord waren en dat men nog bewegen kon ook. Dit was nog eens een verjaardagspartijtje voor Jasmin. Dus Pieter, Sabien, Mare, Kathy, Pien (Ostrea) Joris, Nicole (Cedo Nullie), Pim, Hanneke, Benedicte (Nelly Rose), Frank, Nina, Leif, Morton (Amzer Zo), Coen, Jasmin, Mette, Mats en Jule (Mero) hebben er een groot feest van gemaakt.

De volgende dag zouden wij doorvaren naar Corralejo, maar vanwege het feit dat de kinderen van de Mero en Ostrea zo met elkaar aan het spelen waren, (Mats met zijn Harem) besloten we voor een paar dagen naar Rubicon terug te gaan. En daar ook nog van het mooie zwembad te genieten.

Daar hebben we een paar dagen heerlijk geluierd en hebben we nog wat late avonden beleefd. Hier bleek ook de Mare Liberum binnen te komen en die kregen een box naast de onze toegewezen….. De eerste avond heeft Mette opgepast en zijn we met Pieter en Sabien (Ostrea) heerlijk uit eten geweest (zonder kinderen!). De tweede avond heeft Joris (Cedo Nullie) met ons meegegeten, wegens familieomstandigheden moest Nicole plots naar huis) en nadat Joris naar zijn boot was, zijn we nog even naar de Mare Liberum overgestapt. Nadat we daar een dikke twee liter Sonnema Beerenburg soldaat hadden gemaakt, was het tijd om te gaan slapen.

Toen we wakker werden stond er paardrijden op het programma, we hebben een auto opgehaald en zijn daarmee (incl Joris) mee naar de Ranch gereden, spontaan sloot ook de Ostrea aan. We kwamen bij de ranch en werden doodleuk verteld dat we hadden moeten reserveren! Dan maar op een kameel……. Na het aftikken van de benodigde Euro’s L hebben de moeders met de kinderen een heerlijke 15 minuten kameel gereden. We moeten maar liefst tot 1300 uur wachten voordat er een paard vrij was…….. Nadat het eindelijk zover was mochten de kinderen voor 5 euries een rondje in de bak rijden, nu kun je kinderen niet echt uitleggen dat dat eigenlijk niet de bedoeling was, dus hebben een aantal een rondje bak gedaan……. Nu was de bak niet veel groter dan onze achtertuin, dus Mette was op zijn zachts gezegd een beetje teleurgesteld. Zelfs Coen heeft daarom besloten dit officieel niet als paardrijden aan te merken….. Vervolgens zijn we met de hele troep nog naar Porto Calero gereden waar we heerlijk geluncht hebben, hier kwamen we ook de Sailaway en de Barnstormer tegen. ’s Avonds lag een ieder zeer moe maar voldaan op tijd in bed…….., behalve de mannen, zij besloten nog even een afzakkertje te halen bij het plaatselijke kroegje. Toen we hier klaar waren hebben we nog even een tocht naar de disco gedaan…………., waarna bij hen de lichtjes om een uur of zeven uitgingen….

Zaterdag 27 oktober zijn we, toen iedereen wakker was, naar Carralejo (Fuerteventura) gevaren, we hadden Mats nog een Skimboard beloofd en hier zouden vele surfwinkeltjes zijn. We zijn ’s middags nog de wal opgegaan en hebben het halve dorp doorgelopen op zoek naar het juiste bord, zonder succes. Wel was hier een juwelier met Pandora armbanden, dus daar werd een armband voor Jasmin gekocht, verlaat verjaardagscadeautje J. We moeten, volgens Jasmin, nog haasten om voor hoogwater bij onze dinghy te zijn, die op het strand lag. Eenmaal aangekomen bij de dinghy bleken we nog een meter of 10 over te hebben, we hebben toen een heerlijk restaurant gezocht en een super Indiaas restaurant gevonden! Wij hebben daar heerlijk gegeten. Wat hebben wij toch een druk bestaan (hahaha)

Zondag 28 oktober hebben de kids eerst school gedaan en daarna zijn we opnieuw richting strandje gevaren op zoek naar een skimbord. Eindelijk vonden we een winkel waar ze deze verkochten, maar helaas, siesta dus om 17.00 uur pas weer open……..We hebben van de nood een deugd gemaakt en hebben dus bij een café waar ze free wifi hebben een koffie gedronken. Hierna opnieuw naar de winkel en warempel we zijn er geslaagd voor een skimbord voor Mats en een bodyboard voor Mette. Nu moeten ze nog even hun best op school doen, zodat ze ze ook echt mogen gaan gebruiken – Want de krullenblaadjes zijn nog niet helemaal vol!

Maandag 29 oktober moesten we vroeg op weg naar Gran Tarajal (wat wat ons betreft een beetje een zij dorpje is – het heeft wel een hele goede Spar welke ook naar de haven levert en de man van de politie in de marina is ontzettend vriendelijk en behulpzaam), omdat er harde wind aan zat te komen, deze wind zou ons dinsdagmiddag om ongeveer 1200 uur bereiken. Wij zijn dus vroeg op pad gegaan en kwamen zo rond 1500 uur aan in de Marina. We lagen daar aan het eerste ponton samen met de Impact en later nog de Mobilae. Op aanraden en aanwijzing van de securityguard zijn we later echter verhuisd verder de haven in vanwege de hoge swell die de haven in zou komen. Juist op dit moment kwamen ook onze Franse vrienden binnen (Romain had al de zware discoavond als enige niet Nederlander met de jongens overleeft) en konden nog in het plekje naast ons liggen. Dat is leuk voor de kinderen. Zij hebben een jongetje van 2,5 jaar en een meisje van 4 jaar oud. Het is geweldig hoe Jule en Lucie met elkaar spelen. De ene in het Frans en de andere in het Nederlands. En ze begrijpen elkaar ook nog!

Op het moment van schrijven, het is nu Dinsdagavond 22.30 en we wachten op de storm die komen gaat. De laatste berichten melden dat het hier morgenochtend om 6 uur gaat beginnen en tot ongeveer 1500 uur aanhoudt. We zullen zien. We hebben inmiddels op andere blogs gelezen dat het meer naar het westen op La Palma al bal is geweest, ipv de verwachte windkracht 6-8 is daar windkracht 11 a 12 overgekomen. Laten we hopen dat het hier meevalt. We liggen gelukkig diep in de marina achter hoge muren en hebben bijzonder weinig last van de binnenrollende swell..

Nou nu is het donderdagmiddag en het is allemaal reuze mee gevallen. We waren wel blij dat we in de haven lagen en ook een plekje achter in hadden. De swell komt hier behoorlijk naar binnen en wordt dan door de muren terug geslagen. De wind was niet zo erg als verwacht, alleen heel veel regen gezien. Nu zijn we de laatste klusjes aan het doen en Romain heeft nog even samen met ons naar een lekkage in de achterbak gekeken. Wij dachten dat het roer een beetje lekt, uiteindelijk was het de slang van de uitlaat. Deze hebben die mannen met wat extra slangenklemmen goed aangetrokken en ook nog wat vet bij het roer gedaan. Nog even de ankerketting opnieuw gekentekend met wat tie-rips, 3 ramen gekit en een vlaggetje aan onze joon gemaakt en onze epirb een ander plekje op de boot gegeven. Verder hebben wij bij de boot geen klachten en denken, dat wij goed voorbereid zijn voor de komende oversteek. Morgen gaan we richting La Gomera wat 30 uur varen is. Daar willen wij een paar dagen blijven. Waarschijnlijk ontmoeten we daar dan ook weer de Flying Circus. Zij waren ook van plan om rond deze tijd naar La Gomera te gaan. Vervolgens komt dan weer een echt lange oversteek op ons af: 6 dagen naar de Kaap Verden. Jullie horen het wel weer.

Bij aankomst lag inderdaaad de Flying Circus al te wachten en naar goed zeilersgebruik hebben we daar eerst maar eens even geborreld. Zoals zo vaak duurde de borrel net iets te lang waardoor we daar ook gegeten hebben..... om 22.45 gingen we richting onze boot en de kids en wij naar bed.

 

De internetverbindingen worden trouwens wat minder – daarom komen de berichten wat minder recent bij jullie.