zondag 30 december 2012

De oversteek

Vrijdag 7 december

Coen en Rik gaan met Jule naar de Policia Maritima en de douane om uit te klaren, er is net een cruiseschip binnen dus de mijnheer met de  stempels laat even op zich wachten. Al met al zijn we om een uur of 11 klaar. We kunnen gaan, ondertussen heeft Jasmin vers fruit en groente gekocht die in het handige netje worden weggestouwd.Nog een laatste lunch bij de marina bar nog even snel douchen allemaal en dan gaan de trossen los. Onder luid getoeter en gejoel van de achterblijvende Nederlanders varen we weg…naar de tanksteiger. Nog even 100 liter diesel tanken en we gaan echt weg. Vertrektijd 17.30. We moeten nog even om de Costa Fortuna heen, die terugkomt om een medivac af te leveren. Voorzichtigheid geboden dus! Als de reus omdraait en dezelfde koers als wij vaart, roep ik ze maar even op, maar niets aan de hand ze hebben ons gezien en gaan keurig om ons heen.

Zaterdag 8 december (126 mijl) dag 1

Een heerlijk zonnetje en een rustig windje stuwen ons voort richting de carieb. om 17.30 nemen we het log op eerste 24 uur 126 mijl. Niet slecht, maar kan beter.

Zondag 9 december (267 mijl) dag 2

Het is nog steeds heerlijk zeilen. Rik heeft zijn eerste wacht gedraaid en alles gaat goed, we zijn nog steeds in marifooncontact met de Mare Liberum, die 2 uur voor ons zijn weggegaan uit Mindelo. Ze zijn snel, want we kunnen ze niet inhalen. Log geeft 141 nm, da’s 5,88 gemiddeld het gaat beter.

Maandag 10 december (398 mijl) dag 3

Mats gaat vissen, Jasmin heeft een gouddorade besteld. Na nog geen 10 minuten een luide schreeuw vanaf het achterdek, Papa ik zie 3 tonijnen springen. Wij denken nog van oke da’s leuk, maar die hangen niet aan de haak. Plots springt Mats op en gaat als een gek de lijn binnentrekken, ik heb er een!! Coen springt erheen en helpt Mats zijn grote vis binnenhalen. Zoals Mama besteld had; een gouddorade van bijna 80 cm! Na een bloedig gevecht (dat ik overigens weer gewonnen heb) is de vis keurig gefileerd in de koelkast beland. Dat wordt dus gouddorade (dolphinfish) vanavond. Rik heeft de slachtpartij nog even weggewerkt met een emmer en spons, dus alles ziet er weer keurig uit. Voor vandaag zijn we uitgevist. Log geeft 131 nm, da’s 5,46 gemiddeld.

Dinsdag 11 december (543 mijl) dag 4

Het gaat harder waaien eerst 15 knopen dan loopt hij door naar 20, op zich prima, maar er vormt zich een, voor ons, vervelende zee. We hadden gisteravond de genua al binnengehaald, omdat we zonder hard zat gingen en Jasmin het vervelend vind om met de spinakerboom uit te varen. Onder het mom van”we moeten het allemaal leuk blijven vinden” gaat de genua dus gewoon naar binnen. We gaan wel hard. Alleen op het grootzeil max. 7,6 kn. In de loop van de middag loopt Mero een paar keer uit haar roer als er een dikke golf voorbij komt, dus gaat er een reef in. Tegen de avond begint het nog harder te waaien en draaien we het zeil nog een stuk in. We varen nog regelmatig 7 kn, maar de stuurautomaat houdt het nu goed bij. Geen genua en 2 reven in het grootzeil. De Mero kan veel harder als er snel gevaren moet worden. Maar wij houden het zo comfortabel en leuk mogelijk binnen. Verwachtte aankomsttijd in Scarborough, Tobago is 22 december ergens midden op de dag. Log geeft 145 nm, da’s 6,04 gemiddeld. Zullen we de magische 150 mijl grens voorbijgaan…
We hebben vandaag een kwart van de afstand afgelegd, dus nog steeds niet aftellen.

Woensdag 12 december (683 mijl) dag 5

Het is een vervelende dag, Rik is inmiddels ook genezen van zijn Atlantische overtocht drift. We hebben lekkere wind, varen met twee reven zonder genua nog altijd rond de 6, maar het vervelendste is de golfslag, Swell vanuit het noorden gemixt met golven vanuit het ONO dat vind Mero niet prettig. We hebben van alles geprobeerd om haar iets lekkerder te laten liggen, maar we rollen alle kanten op, misschien toch het nadeel van een lichte (7,5 T) boot? Het voordeel is dat ze met weinig zeil veel snelheid houdt. De Mare Liberum is inmiddels een dikke 40 mijl bij ons vandaan, zwaardere boot, meer stabiliteit, meer zeil dus langere dagafstand. We zullen ze in Scarborough wel weer tegenkomen. Gelukkig hebben we wel satteliettelefoon en dus contact. Ook met ons walstation in Nederland, Jan de Weerman, is om de dag contact, zo kan hij ons een update geven van het weer en de andere boten, Als het goed is wordt het morgen vanaf een uur of 17:00 minder met zowel wind als golven, de golven, daar zijn we heel blij mee. Wij zijn niet geboren om de oceaan over te steken. Zoveel was na Biskaje al duidelijk en staat nu helemaal 100% vast. Log geeft 140 nm, da’s 5,83 gemiddeld

Donderdag 13 december (823 mijl) dag 6

We varen de donderdag in zoals ook de woensdag was. Gedurende de nacht loopt de wind iets terug, maar de golven blijven. We hopen dat zoals voorspelt bij de 40ste breedtegraad de swell draait naar het oosten, zodat we dan wind en golven uit het oosten hebben. Dat zal een heel stuk rustiger varen. Voorlopig worden wij goed door elkaar geschud. Wel hebben we de grens van 1400 nm te gaan doorbroken, op het moment van schrijven, moeten we er nog ‘maar’ 1378, dat moet in 10 etmalen kunnen. Log geeft 140nm, da’s 5.83 gemiddeld.

Vrijdag 14 december (958 mijl) dag 7

De nacht was nog steeds vervelend en we hebben onze eerste squalls gezien, 8,5 kn met 2 reven, daar kwam dus best veel wind uit. Nog 24 uur op het moment van schrijven en dan zijn we halverwege, daar is iedereen aan toe. Na het halverwege punt varen we waarschijnlijk snel een doldrum in. Dan gaan we niet vooruit, maar kunnen wel even allemaal ontspannen en douchen! Inmiddels ook de magische grens van 1200 nm doorbroken. We gaan gestaag naar halverwege, waar we morgen aan hopen te komen, dan gaan we echt aftellen. En dan slaat het noodlot toe, met wat gekraak stop de autopilot ermee, een snelle inspectie leert dat de riem gebroken is. Geen probleem we hebben een reserve riem en zelfs een reserve automaat! De reserve riem blijkt niet de goede, dan de hele nieuwe automaat. Met wat gepuzzle en gemacgyver, zit die erop. Aan en………te licht, krijgt het wiel niet rond. We besluiten om voorlopig met  de hand te sturen. Happy hour en 24 uurs punt zijn inmiddels gepasseerd. Daar hadden we geen tijd voor. Maar, alsnog ; Log geeft 135 nm, da’s 5.63 gemiddeld

Zaterdag 15 december (1068) dag 8

Met de hand sturen door de nacht is goed gelukt, weinig zeil vanwege de wat onervaren bemanning, geeft niet we gaan de de kant op. ’s Morgens dan eindelijk begonnen met wat we “onderweg” zouden doen. We hebben Cheese de Windvane uit de mottenballen gehaald, na wat opstart problemen hebben we hem uiteindelijk aan zodanig staan dat we er de nacht mee door durven, dit scheelt een hoop slaap bij een hoop mensen. Wel weinig snelheid kunnen maken, vanwege het geklooi om hem aan het sturen te krijgen. Gelukkig konden we wel happy hour doen vandaag en vanwege het feit dat we het halverwegepunt gepasseerd ijn, ging it tezamen me kinderchampagne en maar liefst 3 soorten chips en drop. Log geeft 110 nm, da’s 4.58 gemiddeld

Zondag 16 december (1181) dag 9

De nacht door gaat goed, op een gebroken touwtje van Cheese na.  Als het licht wordt gaan we de touwen vervangen en hem opnieuw instellen, dan zou het beter moeten gaan. Voorlopig gaan we vooruit, al is het nog steeds niet hard en niet helemaal de goede kant op.  We hebben gisteren ook besloten om overdag met de hand te sturen, zodat we meer snelheid kunnen maken, natuurlijk hopen we dat we ook cheese zover krijgen om zijn werk goed te doen. Log geeft 113 nm, da’s 4.7 gemiddeld

Maandag 17 december (1303) dag 10

Vandaag de touwen van Cheese vervangen, maar geeft niet echt een verbetering. Vanwege de snelheid, besloten om ook afgelopen nacht met de hand te sturen, helaas bleek al snel de wind op, dus hebben we de motor moeten starten. Vanmiddag werden we nog opgeroepen door een Duitse solozeiler van de Living a Dream, een 27 ft Condor,, die hij in jachthaven Noordschans aan het Hollands Diep gekocht heeft, vervolgens 4 weken gereed gemaakt en uitgevaren… nu op weg voor Kerstmis op Barbados. Overdag zijn we nog bezig geweest met onze autopilots, de oude hebben we de riem succesvol gerepareerd, maar de autopilot werkt niet met de verdikking in de riem. Een tegenvaller, we hadden goede hoop hem weer te kunnen gebruiken. Dan maar weer met de hand en ’s nachts met Cheese. De wind zou toenemen, heeft dat ook even gedaan, maar neemt nu weer af. Een hele tijd zo rond de 5+ knopen gehaald met de windvaan, nu drijven we weer rond de 4. Het zit niet mee. Voor de kerst Tobago halen word lastig. Zo rond 3.30 LT neemt de wind weer toe, we halen snelheden van 5,5 knots. Jippie! Log geeft 122 nm, da’s 5.1 gemiddeld

Dinsdag 18 december (1420) dag 11

Vlak na het avondeten van gisteravond, terwijl Rik en ik met de windvaan bezig zijn, weet een vliegende vis de weg door het bovenluik te vinden en stuitert binnen in de salon met daarin Jasmin, Mette, Jule en topvisser Mats, allen gillen ze, maar Jasmin weet de vis in de beslagkom naar buiten te krijgen, helaas voor de vis, gooit Jasmin hem aan de verkeerde kant van het kindernet. Log geeft 117 nm, da’s 4.88 gemiddeld

Woensdag 19 december  (1532) dag 12

Voortgang gaat goed, afgelopen nacht lekker op de windvaan gevaren, alleen op de genua toch nog zo’n 4,5 a 5 knots gehaald. Vanmorgen snel op de hand gaan sturen, gaat vooral veel sneller doordat we dan het grootzeil erbij zetten. Vanmiddag hebben we op 12 58 696 N en 50 47 020 W een flessenpost laten varen, benieuwd of we er ooit iets over horen. Tegen schemering meldt zich nog een grote vis bij de boot, een meter of 4 a 5 denken we. Het lijkt een haai, even snel als hij er was is hij weer weg. Een 20 minuten later komt hij terug met een luide afblaas uit het luchtgat laat hij weten dat het geen haai, maar een walvisachtige is. Log geeft 112 nm, da’s 4.67 gemiddeld

Donderdag 20 december (1658) dag 13

Vannacht bijzonder veel snelheid behouden met de windvaan. Zo zouden we een 120 nm+ dag kunnen maken, het zal toch niet dan toch voor de kerst op Tobago? We vangen nog een grote (78cm) gouddorade die snel tot filet wordt omgetoverd. Vanmiddag heerlijk kibbeling ervan gegeten, vanavond  Mahie Mahie met rijst. Log geeft 126 nm, da’s 5.25 gemiddeld

Vrijdag 21 december (1768) dag 14

We zijn de nacht weer goed doorgekomen, weliswaar niet zo snel als gisteren maar Cheese Loose de windvaan houdt zich fier overeind, een paar kleinigheidjes daar gelaten, werkt hij prima. Wat zijn wij blij dat hij de nachtdienst voor ons doet.    Log geeft 110 nm, da’s 4.58 gemiddeld

Zaterdag 22 december (1891) dag 15

Dag loopt voorspoedig, we gaan snel, we gaan het redden, voor de kerst zijn we in Tobago. We stellen het plan om naar Scarborough te varen bij. We gaan naar Charlotteville, gewoon, omdat het kan! Dan als ik lekker lig te slapen, een klap, Jasmin kijkt naar de snelheid die loopt heel snel terug naar 2,1 kn. Ze maakt me wakker en ik schiet naar buiten, het blad van de windvaanstuurinrichting is weg! Snel de touwen los en ik neem het roer over, we varen op dat moment op 11 12.941 N en 57 21.455 W, we moeten nog 190 nm, dat word dus met de hand sturen. Om 3.00 uur lost Rik me af, we gaan leker snel alleen op de genua. Morgenochtend zien we verder. Log geeft 123 nm, da’s 5.13 gemiddeld

Zondag 23 december (2017) dag 16

Ik ben om 6.00 uur op en wil Rik aflossen, hij komt met de blijde mededeling dat hij nog lang niet moe is, ik ga snel terug naar mijn bed en ga nog een uurtje liggen. Gedurende de dag gaan we met 6+ kn met als uitschieter een 9,4 van een golf af! . Onderweg komen we de Colossus tegen, een groot vrachtschip, we roepen haar op en vragen waar de reis heengaat. Zij gaan naar Walvisbay (waar dat ook moge zijn!)Log geeft 126 nm, da’s 5.25 gemiddeld

Maandag 24 decemberdag 17

Gisteravond is er bezoek gekomen, zo rond 20.00 uur landde er een vogel op de giek. Het beestje is zo vermoeid dat een foto met flits niet eens voor het opheffen van het hoofd zorgt. Gedurende de nacht blijft hij zitten hier en daar een vies visachtige witte derrie spuiend (@#$%$#) Om ongeveer 2.30 uur, we moeten dan nog 4 o mijl zie ik de eerste lichtschijnselen van Tobago, zal ik iedereen wakker maken, of toch maar laten slapen. Ik kies voor het laatste, een lichtschijnsel is nou ook weer niet zo bijzonder. Rik staat nu op wacht en mag Tobago bij dag als eerste zien (misschien!) Vanmorgen om 06:00 uur was bijna iedereen wakker. Mats zag als eerste het eiland Tobago liggen. Nog een paar uur en we zijn er! De vogel was er ook nog, heeft de hele boot precies onder de giek, ondergescheten. Inmiddels is hij weggevlogen. We varen om het noorden van Tobago en moeten nog even tussen een uitstekende en een net onder water staande rotspunt door, maar alles gaat goed. Om 10.50 worden we verrast door een tropische regenbui, die zo intens is, dat we de baai waar we in willen varen uit het oog verliezen. Met bakken komt het uit de lucht! De boot is in ieder geval niet meer zout! We laten het anker vallen en zowel links als rechts van ons beginnen twee Aussies te kwaken dat we te dichtbij liggen. We halen op en gaan een stukje verder liggen. Na de bui komt de man zich verontschuldigen en nodigt ons meteen uit voor een lunch op eerste kerstdag. Ik dacht heel even dat het Fransen waren, maar achteraf waren het allemaal prima lui!

We hebben :     2152 mijl gevaren (3985.5 km)
                               399.5 uur erover gedaan
                               Gemiddeld 5.39 knopen (9,98 km/h) gevaren
                               42 uur gemotord en ongeveer 80 liter diesel verbruikt.
                               2 gouddorades (77 en 79 cm) gevangen gefileerd en gegeten
                               1 walvisachtige gezien
                               1 miljardmiljoen vliegende vissen geteld en ongeveer 1000 dood van de boot gehaald
                               48 uur met de hand gestuurd
                               De windmeter van de mast zien vallen
                               De stuurautomaatriem gebroken
                               Het roer van de windvaan verloren
                               Elke dag telefonisch contact gehad met de Mare Liberum
                               Om de dag telefonisch contact gehad met Jan de Weerman (Zuiddam)


Maar het belangrijkste is:

WE ZIJN ER!
Charlotteville, TOBAGO,
ZUID AMERIKA

vrijdag 7 december 2012

Sao Vicente - De Groote Oversteek

Hallo allemaal,

bijna een week geleden zijn wij vanuit Sao Nicolai naar Sao Vicente gevaren. Hier heb je een grote Marina en je kan hier als je reparaties heb nog van alles krijgen. Aangekomen konden wij eindelijk weer wassen, water tanken, boodschappen doen. Zo doende hebben wij ons voorbereid op de volgende grote oversteek. Hier is ook Rik aan bord gekomen. Rik is onze opstapper en zeild met ons naar de overkant. dinsdagavond hebben wij Rik op het vliegveld opgehaald en hij had meteen zijn vuurdop in de Club Nautico. Ieder avond is Club Nautico een soort Oranje Camping. Hier verzamelen alle vertrekkers maar vooraal Nederland is goed aanwezig. Woensdag wat dingen  ter voorbereiding gedaan en toen was het wachten op de Sint en Piet. En ja, het was net donker geworden als wij worden opgeroepen via de marifoon. In eens horden wij: "Merotje Merotje Merotje! Hier is zwarte Piet als je niet naar achter kijkt, zie je het niet!" Nou snel naar buiten en achter op het zwemplateau stond een zak met kados. Nou Sint had het wel getroffen met zijn kados! Nogmaals heel erg bedankt!!! 's Avonds zijn wij danop aanraden van Gerard van de Anna Lena heerlijk gaan eten in Pica Pau en heel klein tentje (met maar 4-5 tafels) waar je heerlijk vis kan eten. Maar ook de kip was heel erg lekker.  Vrijdag hadden wij nog een leuke dagtocht naar Santo Antao gedaan. Zo kon Rik ook nog wat van de kapverden zien en niet alleen maar naar water kijken. Met de grote Ferry over en met een bus het eiland bekeken. Wij vonden het tot nu toe het mooiste eiland van Lanzarote tot Sao Vicente. Heel veel groen en kleine rivieren wat veel vegetatie oplevert.

's Avonds waren wij rond 6 uur terug en toen wij nog voor een biertje de Club Nautico binnen liegen zatten er de bemanning van de Dixbay en de Jan van Gent. De Dixbay hadden wij zins Spanje niet meer gezien. Ze liggen nu naast ons maar omdat wij vandaag nog willen vertrekken, hebben wij tot nu toe nog geen enkel rustig pratje kunnen maken. Hopelijk lukt het straks nog met een kopje koffie. Foto's zetten wij volgende keer weer op de blog.

Nou en dan hebben wij nog nieuw bericht! Wij hebben onze route verandert! Wij gaan niet meer naar Suriname. Wij hebben gisteren besloten om dan toch maar meteen naar Caraibisch gebied door te varen. Dit betekent dat wij koers zetten richting Tobago. Er zijn vele reden voor maar omdat wij nu niet naar Frans Guyana gaan en dan nog zouden moeten door zeilen naar Paramaribo blijven de aantal reisdagen het zelfde. Met een beetje geluk kunnen we de kerst nog halen......

Jullie horen het of het lukt. Maar alvast voor het geval dat wij nog op zee zitten:

Fijne kerstdagen en een heel gelukkig NIEUWJAAR.

Op dit moment voelt het zo een beetje als of wij de helft van de reis bereikt hebben. Dit was de kant dicht aan Europa en nu gaan we aan de grote overkant verder.....

Nu willen wij even voor alle lieve berichtjes en reacties maar ook hulp met de dagelijkse dingen (dank aan Lieset, Astrid, Kees en Harry) die wij van steeds van zo veel mensen krijgen bedanken! Het is leuk om reacties van de thuisfront te krijgen!

Liefs van,

Coen, Jasmin, Mette, Mats en Jule





woensdag 28 november 2012

La Gomera – Kaapverden


Rond 17 uur lagen we in de haven van La Gomera. Hier lagen ook al de Flying Circus en de Ile du Nord. De Flying Circus hadden we al een tijdje niet gezien en zo was het echt feest! Vooral de jongens hebben van elkaar genoten. La Gomera is dan ook heel anders dan de eilanden die wij tot nu toe gezien hebben. Wel weer heel veel bergen, maar deze keer met veel groen erbij. Terwijl een heleboel planten door een bosbrand vernietigd zijn.
We hebben dinsdag een auto gehuurd en zijn het hele eiland rondgereden. En jullie raden het niet: regen, regen, regen. 
Dat was best spannend want de wegen zijn op zich heel goed op dit eiland, maar door de regen wordt de grond weggespoeld en je zag dus heel grote rotsen op de weg liggen of de weg was gewoon met kleiachtige grond overspoelt of door een riviertje overstroomt. Dat was op sommige plekken even voorzichtig rijden. Gelukkig hebben we zonder problemen een prachtig eiland bezocht. De dagen erna volgden elkaar snel op met inkopen doen, school en wachten op het goede weer voor de oversteek. Woensdag avond was er nog een “klein”feestje bij onze buren Flying Circus, Irma was jarig. Het was nat en er stond veel wind, gelukkig hadden wij nog twee zonnetenten, die prima dienst deden op de flying circus als regen- en windscherm De BBQ was evengoed fantastisch! 

Zaterdag 10 november 11.45 gaan we dan voor onze tot nog toe grootste oversteek, 750 mijl. Er zijn al een aantal boten voor ons vertrokken, dus die willen we snel inhalen J.We hopen een klein beetje om donderdag aan te komen. Er staat erg veel wind als we weggaan en de kinderen worden snel zeeziek. Dus we beginnen rustig met alleen de genua, we maken vaart genoeg, zo halen we donderdag wel. Om 15.20 komt er een bericht over de VHF van de Annalena, het lummelbeslag (wat giek en mast bij elkaar houdt) is gebroken, met zes dagen voor de boeg besluiten ze om op de motor terug te varen naar La Gomera. Wij als laatste hebben ook nog contact met de haven en de Mare Liberum zal ze bij terugkomst opvangen. Even schrikken. Net als de eerste schrik verdwenen is meldt Paul van de Harmattan dat hij bijna op een walvis gevaren is. Als dit geen slecht begin is, gelukkig bleef het erbij en zijn we allemaal heel alert voor containers, walvissen en andere ronddrijvende zooi. Zondag begint erg rustig, het zeil klappert zelfs. Als er wind komt, komt ze uit een ander hoek en wil ons grootzeil gijpen, we hebben een gijppreventer (apparaat wat gijpen rustig laat verlopen, een touw die 3 maal over een schijf gespannen is, als de spanning eraf gehaald wordt glijdt hij langzaam naar de andere zijde), maar daarvan breekt het touw, gelukkig is iedereen in de kuip of beneden dus gebeurd er niets. Er lijkt ook niets kapot. Enkele momenten later bleek wel de rail op het kajuitdak te zijn verschoven, dus hebben we het grootzeil ingehaald en gaan we alleen op de genua verder om schade te voorkomen. De boot loopt prima alleen op de genua en we blijven de hele weg op marifoonafstand van de Harmattan, wat natuurlijk voor de nodige afleiding zorgt. Als we de motor willen starten om wat stroom te draaien, weigert deze dienst. Wat krijgen we nu? Rustig alles bekijken en bedenken (samen met harmattan en acapella, die dan nog in de buurt vaart). De volgende morgen van alles geprobeerd, noodstarter, klap tegen startmotor/relais en nog vele andere zaken. Uiteindelijk de accupool samen met de serviceaccu’s gebonden en toen bleek het toch net genoeg om onze trouwe Perkins aan te laten slaan, wat een opluchting wat heel wat leek bleek, gelukkig, niets bijzonders.
Donderdag 15 november 4.26 18 56.442 N 22 00.156 W, ik loop naar buiten om te kijken naar scheepvaart en om te zien of de Harmattan nog achter ons vaart. Op het moment dat ik ga zitten op het kajuitdak en de kijker optil, KNAL vlak boven mij een giga knal op de giek. Ik schrik mij wezenloos en mijn hart slaat 10 slagen over, als ik weer mezelf ben grijp ik de zaklamp en ga op zoek, hopende een vliegende vis te vinden, eerst binnen, niets, dan buiten, niets…….. ik schijn nog een keer en ja hoor een vliegende vis van een centimeter of 20 die vlak boven mijn hoofd een doodsmak tegen de giek maakt. Geloof mij, midden op de oceaan ‘s nachts om 4.26 een gigaknal boven je hoofd op de giek is niet lachen! (voor de nieuwsgierigen: ik heb niet in mijn broek geplast van angst).

Vrijdag 16 november 10.00 uur aankomst Palmeira, Sal, Kaapverden. Weer een hele stap. Maanden geleden vertelde ik mijn buurman in Middelburg dat ik nog nooit zo ver met de boot geweest was J nu ruim 5 maanden verder liggen we op de Kaapverden.
We melden ons samen met de Harmattan bij de maritieme politie en moeten dan voor de visa’s naar de luchthaven, we nemen een locale taxibus die 5 euro kost, ja ook voor 2 volwassenen en 3 kinderen, en rijden naar de luchthaven. Na het invullen van wat papiertjes en het betalen van, jaja, 5 euro; gezin met 5 personen kost precies gelijk als Paul, die alleen reist. En dan komt het leuke van Afrika boven: 2 mannen 3 kinderen en 6 paspoorten????(Jasmin was op de boot gebleven) vreemd. Na een korte uitleg werden alle paspoorten keurig gestempeld en waren we klaar, probeer op Schiphol maar eens een paspoort te laten stempelen van iemand die niet mee is! Wat ons na Marokko ook hier opvalt is dat de mensen bijzonder vriendelijk en hulpvaardig zijn.
We blijven een aantal dagen in de baai van Palmeira liggen en hebben weer wat gezellige avonden op de kant, voordat we verdergaan richting Santa Maria aan de zuidkant van Sal. We vertrekken gelijk met de Harmattan en de Blue’s. Na een zeiltochtje van 3 uurtjes gaan we daar voor een parelwit strand voor anker. Santa Maria is een toeristenoord waar ze een heel leuk strand hebben. Hier blijven we ook bijna een week. 




 

Mats "vangt" een vis en laat zich gewillig fotograferen op de pier met "zijn" vis.


Na een van onze landingen aan de pier, terwijl we kijken naar de vissers die hun vangst binnenbrengen en schoonmaken, word ik op mijn schouder getikt met de woorden “he Coen, jij hier” een jongen waarmee ik al 12 jaar over heel de wereld heb samen gewerkt staat daar met zijn vriendin. Da’s toeval. We drinken samen een kopje koffie en praten wat bij. Hierna gaan we opnieuw naar het strand waar we ons opperbest vermaken. De volgende dag komen we Jan en Paulien weer tegen en besluiten te gaan BBQ’en bij hun appartement. 
Jan regelt Morene, Coen haalt een Amber Jack???? We komen bepakt en bezakt uit de dinghy, met Paul van de Harmattan en gaan met Jan mee die ons op komt halen. We hebben een hele gezellige avond met veel lekker eten, een zwembad voor de kinderen en niet te vergeten een echte douche! Voor we weggaan douchen we allemaal nog snel, dit kan wel weer eens een tijdje gaan durenJ Jan en Paulien nogmaals bedankt!!!
Zondag 25 november verlaten we het eiland Sal en gaan richting Sao Nicolau, we zijn er intussen achtergekomen dat Boa Vista en Maio niet zo een heel goed plan zijn vanwege de ankerplekken. Na een nachtje doorzeilen laten we maandag 26 november om 14.30 het anker zakken bij Tarrafal, Sao Nicolau.

Dit eiland is weer veel donkerder met zwarte stranden. Het laat ons een beetje aan La Gomera denken. Het is hier nog niet zo toeristisch – terwijl hier een ontzettende bouwboom heerst. Je ziet heel veel grijze gebouwen, deze zijn nieuw, want er zit nog geen verf op. Je ziet wel dat wij nu in Afrika zijn aangekomen. La Gomera was dan nog duidelijk Europees. Maar ook hier vinden wij weer een Loja Chino (Chinese winkel). Tot nu toe in ieder land en in ieder nog zo klein dorpje vind je een Chinese winkel die van alles verkoopt. De Chinezen zijn echt  DE  wereldveroveraars.
De volgende dag huren we samen met Paul een Taxi-bus en laten ons het eiland rondrijden. Er ligt een splinternieuwe weg rond het eiland en zo kom je heel goed bij de dorpjes. Toen we ’s middags door een van de dorpjes richting de taxi lopen raken we toevallig in gesprek met een Kaapverdiaan die heel lang in Nederland woont. Hij is nu met pensioen en bouwt nu naast het huis van zijn tweelingbroer een eigen huis. Hij nodigt ons spontaan uit om in zijn huis wat te komen drinken. Dit doen wij dan ook en genieten van zijn gastvrijheid. Er zijn hier op de Kaapverden veel mensen die in Nederland gewerkt hebben. Hij vertelt ons dat alleen in Rotterdam 20.000 Kaapverdianen zijn! Het hele eiland Sao Nicolau heeft maar 20.000 inwoners! Helaas moesten wij dan ook weer richting onze boot want onze chauffeur had een beetje haast, hij moest nog naar de avondschool….










dinsdag 6 november 2012

En we hebben beeld

Even oefenen met drijven met Jule, een week later loopt ze met fiets en al in de haven van Gran Tarajel

Mastinspectie in Rubicon, alles ok

Kamelen rijden op Lanzarote

Paardrijden op de opa van americo

Zeilend op weg naar Fuerteventura om te schuilen voor de storm

Wij in de haven, zij ervoor, eindigt met schade aan de boeg :(

Swell komt de haven binnen, gelukkig hebben wij van de securityguard/havenmeester een plek diep in de marina gekregen zodat we er weinig last van hebben

Na de storm op weg naar La Gomera, Schilpad ligt te slapen

Wie vangt wie, een aalscholver heeft onze vislijn opgepikt, gelukkig kon ik hem bevrijden zonder lijden

Dolfijnen naast de boot, een uur lang wel meer dan 20!

En Walvissen!



maandag 5 november 2012

Lanzarote – Los Lobos – Lanzarote – Fuerteventura


In plaats van linksaf richting Papagayobeach, zijn we vanuit Rubicon Marina recht overgestoken naar Los Lobos, een eiland tussen Lanzarote en Fuerteventura. We hebben daar geankerd voor een lagune. We lagen zowat op een Duitser, maar deze vond dit niet erg bezwaarlijk, dus zijn we blijven liggen! Volgens de geruchten zouden hier hamerhaaien en schildpadden moeten zwemmen, wij hebben ze echter niet gezien.
Na een heerlijke rustige nacht achter het anker was het 22 oktober en dus hadden we feest, Jasmin werd maar liefst 43 lentes jong. ’s Morgens met de kinderen de boot versiert en wat cadeautjes overhandigd. Al snel kwamen er meerdere boten feliciteren en zaten we met een boot vol. Gezellig. We hadden de dag ervoor besloten om samen met de Ostrea op het strand te BBQ-en. Helaas was het rif oversteken met een rubber dinghy vele malen gevaarlijker dan 20 maal russisch roulette spelen, dus werd besloten de hele BBQ op de Mero te houden, De Cedo Nulli bracht ook haar Cobb mee en zo stonden er twee cobbs op de boeg van de Mero en werden alle meegebrachte lekkernijen daar bereidt door Coen, Joris (Cedo Nulli) onder toeziend oog van meesterproever Pim (Nelly Rose). Na een snelle telling kwamen wij erachter dat wij maar liefst met 19 personen aan boord waren en dat men nog bewegen kon ook. Dit was nog eens een verjaardagspartijtje voor Jasmin. Dus Pieter, Sabien, Mare, Kathy, Pien (Ostrea) Joris, Nicole (Cedo Nullie), Pim, Hanneke, Benedicte (Nelly Rose), Frank, Nina, Leif, Morton (Amzer Zo), Coen, Jasmin, Mette, Mats en Jule (Mero) hebben er een groot feest van gemaakt.
De volgende dag zouden wij doorvaren naar Corralejo, maar vanwege het feit dat de kinderen van de Mero en Ostrea zo met elkaar aan het spelen waren, (Mats met zijn Harem) besloten we voor een paar dagen naar Rubicon terug te gaan. En daar ook nog van het mooie zwembad te genieten.
Daar hebben we een paar dagen heerlijk geluierd en hebben we nog wat late avonden beleefd. Hier bleek ook de Mare Liberum binnen te komen en die kregen een box naast de onze toegewezen….. De eerste avond heeft Mette opgepast en zijn we met Pieter en Sabien (Ostrea) heerlijk uit eten geweest (zonder kinderen!). De tweede avond heeft Joris (Cedo Nullie) met ons meegegeten, wegens familieomstandigheden moest Nicole plots naar huis) en nadat Joris naar zijn boot was, zijn we nog even naar de Mare Liberum overgestapt. Nadat we daar een dikke twee liter Sonnema Beerenburg soldaat hadden gemaakt, was het tijd om te gaan slapen.
Toen we wakker werden stond er paardrijden op het programma, we hebben een auto opgehaald en zijn daarmee (incl Joris) mee naar de Ranch gereden, spontaan sloot ook de Ostrea aan. We kwamen bij de ranch en werden doodleuk verteld dat we hadden moeten reserveren! Dan maar op een kameel……. Na het aftikken van de benodigde Euro’s L hebben de moeders met de kinderen een heerlijke 15 minuten kameel gereden. We moeten maar liefst tot 1300 uur wachten voordat er een paard vrij was…….. Nadat het eindelijk zover was mochten de kinderen voor 5 euries een rondje in de bak rijden, nu kun je kinderen niet echt uitleggen dat dat eigenlijk niet de bedoeling was, dus hebben een aantal een rondje bak gedaan……. Nu was de bak niet veel groter dan onze achtertuin, dus Mette was op zijn zachts gezegd een beetje teleurgesteld. Zelfs Coen heeft daarom besloten dit officieel niet als paardrijden aan te merken….. Vervolgens zijn we met de hele troep nog naar Porto Calero gereden waar we heerlijk geluncht hebben, hier kwamen we ook de Sailaway en de Barnstormer tegen. ’s Avonds lag een ieder zeer moe maar voldaan op tijd in bed…….., behalve de mannen, zij besloten nog even een afzakkertje te halen bij het plaatselijke kroegje. Toen we hier klaar waren hebben we nog even een tocht naar de disco gedaan…………., waarna bij hen de lichtjes om een uur of zeven uitgingen….
Zaterdag 27 oktober zijn we, toen iedereen wakker was, naar Carralejo (Fuerteventura) gevaren, we hadden Mats nog een Skimboard beloofd en hier zouden vele surfwinkeltjes zijn. We zijn ’s middags nog de wal opgegaan en hebben het halve dorp doorgelopen op zoek naar het juiste bord, zonder succes. Wel was hier een juwelier met Pandora armbanden, dus daar werd een armband voor Jasmin gekocht, verlaat verjaardagscadeautje J. We moeten, volgens Jasmin, nog haasten om voor hoogwater bij onze dinghy te zijn, die op het strand lag. Eenmaal aangekomen bij de dinghy bleken we nog een meter of 10 over te hebben, we hebben toen een heerlijk restaurant gezocht en een super Indiaas restaurant gevonden! Wij hebben daar heerlijk gegeten. Wat hebben wij toch een druk bestaan (hahaha)
Zondag 28 oktober hebben de kids eerst school gedaan en daarna zijn we opnieuw richting strandje gevaren op zoek naar een skimbord. Eindelijk vonden we een winkel waar ze deze verkochten, maar helaas, siesta dus om 17.00 uur pas weer open……..We hebben van de nood een deugd gemaakt en hebben dus bij een café waar ze free wifi hebben een koffie gedronken. Hierna opnieuw naar de winkel en warempel we zijn er geslaagd voor een skimbord voor Mats en een bodyboard voor Mette. Nu moeten ze nog even hun best op school doen, zodat ze ze ook echt mogen gaan gebruiken – Want de krullenblaadjes zijn nog niet helemaal vol!
Maandag 29 oktober moesten we vroeg op weg naar Gran Tarajal (wat wat ons betreft een beetje een zij dorpje is – het heeft wel een hele goede Spar welke ook naar de haven levert en de man van de politie in de marina is ontzettend vriendelijk en behulpzaam), omdat er harde wind aan zat te komen, deze wind zou ons dinsdagmiddag om ongeveer 1200 uur bereiken. Wij zijn dus vroeg op pad gegaan en kwamen zo rond 1500 uur aan in de Marina. We lagen daar aan het eerste ponton samen met de Impact en later nog de Mobilae. Op aanraden en aanwijzing van de securityguard zijn we later echter verhuisd verder de haven in vanwege de hoge swell die de haven in zou komen. Juist op dit moment kwamen ook onze Franse vrienden binnen (Romain had al de zware discoavond als enige niet Nederlander met de jongens overleeft) en konden nog in het plekje naast ons liggen. Dat is leuk voor de kinderen. Zij hebben een jongetje van 2,5 jaar en een meisje van 4 jaar oud. Het is geweldig hoe Jule en Lucie met elkaar spelen. De ene in het Frans en de andere in het Nederlands. En ze begrijpen elkaar ook nog!
Op het moment van schrijven, het is nu Dinsdagavond 22.30 en we wachten op de storm die komen gaat. De laatste berichten melden dat het hier morgenochtend om 6 uur gaat beginnen en tot ongeveer 1500 uur aanhoudt. We zullen zien. We hebben inmiddels op andere blogs gelezen dat het meer naar het westen op La Palma al bal is geweest, ipv de verwachte windkracht 6-8 is daar windkracht 11 a 12 overgekomen. Laten we hopen dat het hier meevalt. We liggen gelukkig diep in de marina achter hoge muren en hebben bijzonder weinig last van de binnenrollende swell..
Nou nu is het donderdagmiddag en het is allemaal reuze mee gevallen. We waren wel blij dat we in de haven lagen en ook een plekje achter in hadden. De swell komt hier behoorlijk naar binnen en wordt dan door de muren terug geslagen. De wind was niet zo erg als verwacht, alleen heel veel regen gezien. Nu zijn we de laatste klusjes aan het doen en Romain heeft nog even samen met ons naar een lekkage in de achterbak gekeken. Wij dachten dat het roer een beetje lekt, uiteindelijk was het de slang van de uitlaat. Deze hebben die mannen met wat extra slangenklemmen goed aangetrokken en ook nog wat vet bij het roer gedaan. Nog even de ankerketting opnieuw gekentekend met wat tie-rips, 3 ramen gekit en een vlaggetje aan onze joon gemaakt en onze epirb een ander plekje op de boot gegeven. Verder hebben wij bij de boot geen klachten en denken, dat wij goed voorbereid zijn voor de komende oversteek. Morgen gaan we richting La Gomera wat 30 uur varen is. Daar willen wij een paar dagen blijven. Waarschijnlijk ontmoeten we daar dan ook weer de Flying Circus. Zij waren ook van plan om rond deze tijd naar La Gomera te gaan. Vervolgens komt dan weer een echt lange oversteek op ons af: 6 dagen naar de Kaap Verden. Jullie horen het wel weer.
Bij aankomst lag inderdaaad de Flying Circus al te wachten en naar goed zeilersgebruik hebben we daar eerst maar eens even geborreld. Zoals zo vaak duurde de borrel net iets te lang waardoor we daar ook gegeten hebben..... om 22.45 gingen we richting onze boot en de kids en wij naar bed.
 

De internetverbindingen worden trouwens wat minder – daarom komen de berichten wat minder recent bij jullie.

zondag 21 oktober 2012

Van Marokko naar de Canaries

Wij zijn woensdagochtend vertrokken uit Marokko. De weervoorspelling was erg goed. Wel voor de eerste dag weinig wind, maar donderdag in de loop van de dag zou dit veranderen. Dit was ook inderdaad zo. We zijn vertrokken tegelijk met vier andere Nederlandse boten. Wij en de Drift-Away richting de Canarische eilanden en de Mare Liberum en de Barnstormer gingen richting Agadir. Maar de helft van de weg gingen wij eigenlijk dezelfde kant op en dat is toch even ook gezellig als je 's nacht in de verte een lichtje ziet en je weet dit is het mastlicht van een van deze boten. Het was zelfs nog even spannend want de Mare Liberum had zo'n gevreesd vaantje met een net te pakken. Het touw van het vaantje is om het roer geslagen en heeft echt de boot stop gezet. Dit natuurlijk net toen het donker was. Wij zagen toevallig dat er iets aan de hand was omdat wij ineens alle dekverlichting aan zagen. Snel opgeroepen over de marifoon en Marieke zei dat zij stil lagen en gingen kijken wat er aan de hand. was. Zij lagen wel ca. 1 mijl bij ons vandaan. Maar toch maar even langzamer gaan varen om in de buurt te blijven. Je kan wel weinig doen, maar wij dachten dat als ons het overkomt alleen het idee fijn is om te weten er is nog wel iemand in de buurt. Gelukkig was het redelijk rustig die nacht en Bas ging als een held het water in en kon het touw los knippen. Dat is echt iets waarvan je hoopt dat het je niet overkomt! Het water in moeten en dan ook nog in het donker!

Verder verliep deze overtocht met weinig spannends. De wind was vanaf donderdagavond altijd tussen de 10 en 18 knopen. Vervelend was wel even dat de golven een beejte opbouwden en schuin van achter kwamen. Dat ligt niet lekker op het water en na 2 dagen is iedereen er wel een beetje klaar mee. De dolfijnen lieten zich ook alleen 's nachts zien. En altijd als Jasmin wacht had. Dat schud ook wel weer lekker wakker.... Onderweg kwam vanuit Portugal nog een Nederlandse boot bij, Paul van de Hammatan vergezelde het groepje boten.

Zaterdagmiddag konden wij dan het anker voor La Graciosa uitgooien. Hier lag een leuk mengsel van alle nationaliteiten. En het noorse gezin van de Felice was er ook al. Dat was feest! Wij hebben eindelijk naar meer dan 2 weken weer stranddagen gehouden! Vooral Mats en Jule genieten echt van dit soort dagen. Ze zijn de hele dag bezig met zwemmen, bouwen en dingen verzamelen.



Dit eiland is een beetje de luxe zuster van Ilha Culatra. De huizen zien er net wat luxer en verzorgder uit. Het strand waar wij lagen was heerlijk en zo hebben wij echt weer van wat stranddagen kunnen genieten. Helaas waren de weervoorspelling zo, dat wij woensdag ons anker ophaalden en verder moesten vertrekken.

Wij zijn langs Lanzarote gevaren, richting de Marina Rubicon (Playa Blanca). Dit is een mooie marina met een echt toeristische uitstraling. Maar de kinderen vinden het geweldig, want hier hebben zij een zwembad!

Ook wat oude bekende lagen er inmiddels en wij hebben ook weer kennis met wat "nieuwe" boten kunnen maken. Gezellig. Een tegenover ons ligt een Kölner! Bernd van de Antaris komt uit Nippes en natuurlijk kent ook hij het "Nordlicht" (oude stamkroeg van Jasmin), dat was lekker bijpraten! Bovendien heeft hij een Nederlandse vriendin uit Edam.

Wij hebben voor 2 dagen een auto gehuurd en zo crossen we het eiland op en neer. We waren even bij de wijnboer. En mochten ook even binnen de produktie kijken. Erg lief! Wel bijzonder hoe zij hier de wijn verbouwen en een grappig gezicht in dit rare landschap.

Het is wel bijzonder de hele dag alleen maar steen, zand en rotsen te zien. Bijna geen groen (wat cactussen) en bijna alle huizen in het wit. Ik heb na een paar dagen echt zoiets dat ik de bomen en het gras mis, terwijl Marokko ook niet echt groen was is dit toch echt nog heel anders. Ik weet zeker dat ik vanwege het landschap hier niet zou kunnen wonen.

Wij hebben dus met de kinderen  het nationaalpark Timanfaya bezocht. Hier is 1730 voor het laatst de vulkaan uitgebarst. Je wordt er in een bus doorheen gereden. Dit is echt bijzonder en je krijgt een goed idee hoe het op het moment van zo een uitbarsting aan toe gaat. Dit hele gebied was wel indrukwekkend. In eerste instantie denk je ook dat hier alles dood is, maar als je goed luistert en kijkt zie je dat de natuur gewoon een andere vorm van voortbestaan gevonden heeft. Planten en dieren passen zich aan en ook de mensen hebben toch ook geweten zich aan te passen. Zo wordt hier wijn, olie een geitenkaas geproduceerd. Een het toerisme is de meest belangrijke bron van inkomen.

Vervolgens nog het grottenhuis bezocht en zelfs de kinderen vonden het leuk terwijl het toch eigenlijk meer iets is voor de bouwliefhebber. 'S avonds doodmoe naar bed.

Zaterdag uitgeslapen, de boot opgeruimd en gepoetst, water getankt en dan naar het zwembad en lekker luieren. In de vroege avond een borreltje op de Drift-Away met nog ander Nederlanders en samen met z'n allen  op de Drift-Away gegeten. Zondag willen wij eigenlijk vertrekken richting Fuerteventura. Jullie horen het wel weer!

Vandaag varen we uit naar Papegayobeach, het zal ons benieuwen, je schijnt er te kunnen bbq-en in wat grotten aan het strand. Dat moeten we toch maar even proberen dan.

HELAAS GEEN FOTO'S DE VERBINDING IS TE SLECHT. WAARSCHIJNLIJK VOLGNEDE KEER.











maandag 8 oktober 2012

Fes Riad Baraka - Midden Atlas en de Medinas



Wij zijn 3 dagen in Fes geweest. Donderdagochtend met de trein heen. Naar onze “Chambre hotes”. Dit was erg leuk  en het was echt wat je van zo'n Marokkaanse Riad verwacht. Een leuke kamer met openslaande terrasdeuren naar het zwembad. De kinderen vonden het ook erg leuk (vooral het zwembad) en zo hadden de ouders ook rust. Wij moeten ook nog even zeggen dat de eigenaar van het hotel heel relaxed was het de kinderen mochten ten allen tijden in het zwembad!

In de late middag zijn we nog even de medina naar binnen. Spannend! Je ziet hier alles: schildpadden, ezels, kameleons, geitenhoofden, schapenhoofden, kamelenhoofden, haaienhoofden, kruiden, fruit, schoenen, mobieltjes, kleren, sieraden, tapijten en en en
De mensen zijn erg vriendelijk en als je vraagt mag je van alles zien. Zo heeft ons een meneer meegenomen naar de werkplekken van de wevers. Voor een stuk zijden schaal van 2x2m hebben zij de hele dag nodig.


een weer een ezel....
voor 2 euro scheren...
kamelenhoofd
 Als je boven bent kom je bij de Kashba (soort vestiging in de medina). Hier liepen wij naar binnen, maar al naar 50 m kwam een meneer en maakte ons duidelijk dat wij beter hier uit zouden kunnen gaan. Dat deden we dan ook maar. Naar wat rondvragen wat de reden was, horden wij dat in deze Kashba inmiddels een hele arme wijk gevestigd is. Hier wonen dus echt de mensen die niets hebben en dit zou toch “gevaarlijk” kunnen zijn. Waarschijnlijk niet voor ons leven, maar gewoon voor je fototoestel of portemonnee. 


 weven
De volgende dag hadden we met een gids en autotoer afgesproken. Hij kwam ons om 10 uur in het hotel ophalen. Wij gingen Fes uit richting de bergen het “Midden-Atlas”. In de vallei richting de bergen zitten allen olijvenbomen. Als je op een bepaalde hoogte bent is het te koud voor olijven en groeien er fruitbomen (vooral appels en kersen). Als je dan nog hoger de bergen inrijdt zie je de nomaden. Zij wonen nog steeds in de grotten of tussen de bossen in tenten. Sinds de nieuwe koning regeerd moeten zij een vergunning hebben om met hun dieren te verplaatsen, dit omdat de  kinderen naar school moeten. Sinds deze wet bestaat blijven ze in kleinere omstreken zitten en de kinderen leren nu ook Arabisch en Frans. Deze nomaden hebben vooral schapen en geiten. Je ziet her en deer ook een koe, wat kippen, kalkoenen en veel ezels. Deze worden hier echt nog als werkdieren gebruikt en zo horen wij rond 500 keer per dag “EN EZEL EN EZEL” want onze kinderen springen helemaal uit hun dak als ze zo’n beestje zien.
 
 

Wij zijn de hele dag door de landschap gereden. In totaal zo’n 250 km. Indrukwekkend was ook de stad Ifrane. Tot 1920 stonden hier geen huizen en wonden de mensen nog in grotten. Toen kwamen de Fransen en begonnen te bouwen. Tegenwoordig is het een stad met meer dan 40.000 inwoners. Helemaal moderne architectuur (het wordt ook het Zwitserland van Marokko genoemd). Het is de stad war de rijke mensen in Marokko een tweede vakantiehuis hebben. Alles is goed verzorgd en je ziet geen vuil op straat. De koning heeft hier en Paleis op een stuk grond van maar 84 hectare….
Wij zijn ook nog een plekje geweest waar de Ceder-bomen groeien. Daar zitten wat apen. Deze zijn met de Arabieren naar Marokko gekomen. Maar die beestjes waren zo gevuld door de toeristen dat ze geen pinda's meer van ons wouden. Wel wat water!

’S avonds hebben wij in ons hotel gegeten. Daar was het koeskoes-avond. Lekker!!!!! Jule heeft het eten helaas niet gehaald. Ze was te moe van deze drukke dag.



De volgende ochtend even uitgeslapen (8 uur… Want de kinderen zaten te trappelen ze moesten zwemmen. Lekker van het ontbijt genoten en wat gezwommen en het bad met warm water was ook wel geliefd



iedereen moe naar een lange dag...




’S middags wouden wij naar de andere Medina van Fes (er zijn twee: Oude Medina is uit het jaar 800 en de Nieuwe Medina uit het jaar 1400). Wij hebben bij de entree van de medina helaas de verkeerde port genomen (rechts in plaats van links) en zijn in een hele arme buurt terecht gekomen. Mensen waren wel aardig maar toch was het raar om daar rond te lopen. Gelukkig kwamen we een aardige jongen tegen en deze leidde ons naar een uitgang. Nou dan toch maar naar de andere medina en daar bij café clock weer bijgekomen. Dit café is een aanrader! Soort studenten/toeristen café. Leuk lekker en toch nog goede prijzen en de locals komen hier ook.

Rond 4 uur gingen wij richting het treinstation. Daar konden wij Mathieu, Roos en de kinderen (van de Waltzing Mathilda) nog even welkom heten want zij kwamen met de trein uit Rabat! Toen wij naar 2.5 uur in de trein in Rabat bij onze boot aankwamen gingen de kinderen maar meteen kijken welke boten er nog aangekomen waren. En ja hoor, de Sailaway was er! Dit was feest voor de kinderen. Wij ploften nog snel in het restaurantje voor de haven om snel nog een pizza te eten. Jule haalde ook deze keer het avondeten niet! Tijdens het wachten op de pizza was ze weer in slaap gevallen.

Vanmorgen – op een zondag -  hebben wij dan toch maar school gedaan. We moesten 2 dagen inhalen… Daarna eindelijk de buitenkant van de boot goed schoongemaakt, weer een wasje gedraaid en verder eigenlijk niets. De Sailaway kwam langs om pannenkoeken te eten – dit hadden we nog aan Isis beloofd. Suus had nog lekkere Spaghetti voor de groters gekookt en zo hebben we met z’n allen bij ons op de boot gegeten. De kleintjes moesten op tijd naar bed – maar Mette en Isis hebben nog even vrijwillig de afwas verzorgt! Nu gaan de meiden bij ons slapen en morgen gaan we samen school op de boot doen.