St Lucia naar Martinique

Op St. Lucia hebben wij maar 4 stops gedaan. Na dat wij ingeklaart waren in Fort Vieux gingen wij door naar Soufriere en daarna naar Marigot Bay. Het is DE Baai op St. Lucia. Heel schattig met een klein strandje en palmbomen, dus echt caraibisch – maar ja, dat willen al die charterboten en cruiseship-toeristen natuurlijk ook niet missen. Maar wij willen niet klagen. Er lagen gelukkig ook nog 2 catamarans die door 5 Duitse families gecharterd waren en onwijs veel kinderen mee hadden. Daar konden wij Mette en Mats ook nog even een middagje bij zetten (viel toch niet op….) en als zij genieten genieten ook wij.

De volgende dag door naar Rodney Bay. Een hele grote marina in. Eindelijk water tanken, schoon maken en de windmeter repareren. Gelukkig vonden wij ook nog een leuk stel dat boten buiten om poetst. Rastaman Vision en zijn vriendin. Heel aardig, goede prijs en keurig gewerkt! Kunnen wij alleen maar aanbevelen. De Mero was dus binnen en buiten we schoon en zo konden we door.

Zondag 17 februari zijn wij over naar Martinique. Het was een leuke en snelle tocht. Er stond een leuk windje en zo waren we met 4 uurtjes bij het Franse eiland. Je ziet meteen al dat dit eiland anders is. Alles is redelijk netjes (op zijn Frans), goede wegen, geen bootboys komen aanscheuren en de auto’s rijden rechts. In le Marin zijn wij 3 dagen blijven liggen en op donderdag door naar Petit Anse Arlet. Leuke baai met heel leuk water om te snorkelen. De schildpadden zijn hier reuze! Jasmin dacht nog een snorkelaar te zien maar het was een schilpad…… Hier hebben wij geleerd wat Franse onder een broodje baguette begrijpen, je krijgt gewoon een half baguette in je handen! Wel lekker zo’n vers baguettje.

Vrijdag door naar de hoofdstad naar Fort de France. Hier liggen wij nu bijna onder het Fort. Leuke plek en dicht bij de drukke stad. De Barnstomer ligt hier ook, dat was een verassing! Hadden we voor het laatst op de Kaap Verden gezien. Zaterdagochtend meteen na school op pad om een auto te huren. Om tien voor twaalf lukte het nog wel, poeh, want om 12 uur ging alles dicht. In de middag zijn wij meteen doorgereden naar St. Pierre. Dit was tot 1902 de hoofdstad van Martinique met 30.000 inwooners. Toen barst de volkaan uit en dit kwam helemaal onverwacht zodat de hele stad overleed. Zo’n 5000 mensen konden nog weg komen, de rest heeft het niet overleeft. Behalve 1 mijnheer, die zat in het gevangenis en heeft heel veel brandwonden opgelopen. Het is wel indrukwekkend als je foto’s van voor de uitbarsting ziet. Het was voor die tijd een heel moderne bloeiende handelstad. Het was de belangrijkste havenstad van de carieb en nu is er niets van over. De stad is ook nog nooit meer bijgekomen. Er wonen nu nogmaar 5000 mensen en alles ziet er een beetje vervallen en verlaten uit.

Zondag zijn wij over het eiland gereden en waren soms wel onder de indruk van de hellingen. Het gaat hier somaar met 15% omhoog of omlaag. Er word hier echt alleen maar Frans gesproken, maar mensen zijn echt gewild om een beetje Engels met ons te praten. Het eiland is mooi, je ziet onwaarschijnlijk grote bananenplantages en veel toerisme met vooral Franse of Franstalige bezoekers.

Maandag zijn we vroeg op want we moesten vanaf 8 uur de parkeerplek betalen. Omdat we er toch uit moesten zijn we maar meteen op pad gegaan want we mochten de auto nog tot 12 uur houden. Nog wat boodschappen gedaan en toen we terug kwamen bij de boot, zaggen we dat er een Franse boot met een familie en drie kinderen was aangekomen. Deze boot kenden wij al uit Alven/Portugal. Dat was leuk om elkaar weer te zien. ’s Middags was dus een groot kinderfeest op het strand. De Dixbay, de Barnstormer, de Rafiki (een Engelse boot met 2 kinderen) en 2 Franse boten. Zo hebben wij spontaan besloten om pas dinsdagavond te vertrekken richting Dominica. Zo kunnen de kinderen vandaag nog lekker van elkaar genieten. Ook voor Mette zat deze keer eindelijk weer een vriendinnetje erbij. Emily uit de buurt van London. Komt ook nog haar engels te goed! Dat gaat echt met iedere keer beter. Zelf Mats redt zich met een paar brokken engels en wat handen en voeten en speelt met haar broertje James die net als Mats ook 8 jaar oud is. Gelukkig hebben zij voor de volgende weken +/- dezelfde route als wij en zo zullen wij elkaar veel tegen komen. Vanavond gaat het anker omhoog en we gaan in een keer doorzeilen naar Dominica/Porthsmouth.