Sao Jorge - Pico (bericht geschreven door Mette)

Feest voor de Vissers op Sao Jorge/Velas

's avonds waren uitgenodigt om te eten

We hadden een makkelijke tocht want het was spiegelglad en windstil. We hadden geen dolfijnen, maar uiteindelijk toch nog twee walvissen ver van de boot en bij het eiland nog twee vinnen, maar we wisten niet wat dat kon zijn. Als wij binnen komen in de kleine haven ligt daar een bekende boot die we vanaf Trinidad  al niet meer hebben gezien, de Soba. Als we eindelijk aan de steiger liggen en onze vrienden hebben begroet en nog wat andere Nederlanders die we vaag kennen, komen de mensen van de boot naast ons aan, vanuit het dorpje. Het blijkt, nadat ze  wat moeilijk naar onze boot staan te kijken, dat ze morgenochtend erg vroeg wilden vertrekken en dat ze er zo niet uit konden. Dus wij knopen onze touwen weer los en ruilen van plek met de Franse boot. De havenmeester komt voorbij en we zijn meteen weer bijgepraat.Als de haven meester weg is worden we uitgenodigd voor een borrel op de andere Nederlandse boot de Quies II. Na wat te praten blijkt het dat ze iemand kennen die bij ons op De Woude woont en we houden het maar op: De wereld is zo groot nog niet. Als we hebben geborreld is het al weer zo laat, dat we het niet meer redden om het stadje te bekijken. We eten gezellig met ons bezoek en zijn daarna zo moe dat we allemaal naar bed gaan. De volgende dag is er een feest voor de vissers die hun beschermheilige vereren. Volgens iedereen moest er een groot feest komen met FREE FOOD en muziek en dans. Het feest was er met alles wat ze hadden gezegd, maar groot was het niet! De helft van de mensen waren mensen van boten.Maar het eten was lekker en er hing toch een gezellige sfeer. We gingen na het eten naar huis om nog even te borellen met de Quies II. 

De volgende dag waren we erg vroeg opgestaan, om op tijd weg te varen naar Terceira.We hadden voor Sao Jorge een reuze dolfijnenshow en  overal zag je ze springen en salto’s maken dus het bezoek  had dolfijnen  gezien!Anna en Elsmarij  waren zeeziek en toen Coen vroeg of ze liever naar Pico wilden varen korter en voor de wind….), zeiden ze allebei JAAAAAAAA, toen zijn we omgedraaid en naar Pico gevaren. 

Nog niet zeeziek, maar goed voorbereid....

In Pico komen we aan en er is in de kleine marina net nog een box vrij waar onze boot in past.Coen en Jasmin gaan de havenmeester zoeken en de rest gaat de boot opruimen en afwassen. Als Coen en Jasmin terug komen hebben ze geen havenmeester gevonden maar wel een Nederlands meisje wat ons een paar restaurantjes noemt. We besluiten toch maar op de boot te eten en maken een lekkere pizza klaar die we dan met zijn allen eten. De volgende dag als we de kant op gaan horen we dat je alleen in Maddalena (de hoofstad ) een auto kunt huren en dat de bus behalve ‘s middags en ‘s avonds  om 6:45 uur ging. Dus gingen Coen en Mette de volgende dag om kwart voor zeven met de bus naar Maddalena.Als ze daar na een uur rijden in Maddalena aankomen  zien ze de Indira in de ankerbaai achter haar anker dobberen. Omdat we natuurlijk bezoek hebben, moeten we een busje zien te vinden en dat is zo makkelijk nog niet. Eindelijk in de derde autoverhuurshop  hadden ze een busje. Toen we de auto hadden gehuurd zagen wij Freek en Willeke aan komen roeien vanaf de Indira. Dus reden wij naar het dingydock en gingen achter het muurtje staan om ze te laten schrikken. Maar toen we om het hoekje van de muur keken hadden ze ons ontdekt. Wij gingen naar ze toe en hielpen ze aan te leggen met de dinghy. Nadat we hadden gepraat gingen zij ook een auto huren en wij liepen met ze mee want ons busje stond daar geparkeerd. Eigenlijk waren we van plan ook nog een kopje koffie te gaan drinken maar omdat het al zo laat geworden was en we er niet mee gerekend hadden dat het zo lang zou rijden hebben we op de boot maar een kopje thee gedronken. Daarna zijn we vertrokken en een beetje het eiland rond gereden en zijn we een klein stukje de Pico opgegaan.(tot waar je met de auto kon komen – 1200m).

Op weg naar Mount Pico

Toen zijn we naar Maddalena gereden om daar een restaurantje te zoeken en wat te eten.In Maddalena hebben we een klein restaurantje aan het water gevonden en daar wat tosti”s gegeten. Er bleek bij de parkeerplaats ook een speeltuin te zijn maar toen we gingen kijken waren de mannen hem nog aan het bouwen. Het was in middels al weer een uur of drie en we waren nog van plan om het wijnmuseum te bezoeken. Na wat rond te rijden konden we het niet vinden en uiteindelijk hebben we het maar gevraagd. Maar na een keer vragen hadden we het nog niet gevonden dus vroegen we het nog een keer maar die persoon zij weer iets anders. Het bleek dat er een wijnmuseum en een wijn fabriek was plus dat we een oude kaart hadden gekregen waar het verkeerd stond ingetekend. Maar toch hebben we het gevonden! Het was niet geweldig maar toch leuk om eens gedaan te hebben. 

Na het wijn museum gingen we door landweggetjes een reuze speeltuin die we die morgen vanuit de bus hadden gezien.Daar zijn we nog een tijdje gebleven en toen we weer weg wouden kwamen we Freek en Willeke tegen op de parkeerplaats.

Druivensoorten in het wijnmuseum

Feest Sao Pedro op Pico

We gingen terug naar de boot en omdat het de laatste avond van het bezoek was gingen we uiteten.De volgende ochtend brachten we ons bezoek om 8 uur naar het vliegveld.Wij gingen dus weer weg zonder bezoek naar Maddalena om daar de auto weer af te leveren.Wij zijn in Maddalena nog even naar de toeristinformatie geweest en die heeft ons een timetable voor de busroutes gegeven.Met de bus zijn we eerst via de noordkant naar Piedade gegaan daar hebben we wat gegeten, want daar moesten we een  uur op de volgende bus wachten.Toen we na het eten in het bushokje stonden begon het te REGENEN!Toen de bus er was zijn we via de zuidkant naar de boot gegaan zo hadden we meteen nog een tour rond het eiland.Toen we terug waren gingen we nog in het walvis museum kijken en dat was ook wel leuk om te zien maar in Bequia waren we ook al in een walvis museum en eigenlijk was het hetzelfde.Vandaag gingen we op de boot eten.We gingen vroeg naar bed want het was een lange dag. De volgende dag gingen we naar het walvisfabriek museum.Dat was ook erg leuk.We gingen uit eten en naar bed. De volgende dag hadden we Duitse mensen ontmoet en zouden we samen op de Mero pannenkoeken eten maar toen we wilden bakken was de melk op. Dus gingen we maar weer uiteten……We zouden de volgende dag wel pannenkoeken eten.De volgende dag ging ik met het Duitse en een meisje van hier naar een natural pool. Daar bleven we tot het middag was.We gingen allemaal even naar huis om te douchen en daarna ging ik met Louisa (het Duitse meisje) naar de boot en als nog pannenkoeken eten.De volgende dag was Loisa jarig en daarom bleven we nog een dagje langer een dagje maakt niet heel veel uit.Van Loisa heb ik als afscheidscadeau een ketting gekregen met uit walvisbot een walvis staart en die had zij die dag daarvoor gekocht.Van mij heeft ze een armbandje gekregen.

Dat vindt je hier in de haven

Bezichtiging kaasfabriek op Sao Jorge

Dit bericht is geschreven door Mette