Grenanda

In de marina van Chacaramas zijn wij pas rond 17 uur vertrokken. Maar we moesten ook maar een heel klein stukje varen – zo’n 20 minuten.  Toen waren wij bij de ankerbaai van Schotland Bay. Heel leuk en beschut, helaas was het net donker toen wij ons anker lieten vallen. Terwijl wij bezig waren worden wij omvlogen door vogels – dachten wij. Bij nakijken bleken het hele grote vleermuizen te zijn. Ze vlogen de hele nacht om de boot heen. Laag over het water en waren op jacht. Heel mooi gezicht.

’s Ochtends zijn wij om 4 uur vertrokken richting Grenada. Het was onze verschrikkelijkste oversteek sinds ons vertrek uit Nederland! Wind stond noordoost, stroming noordwest  en golven van voren en heel vervelend, zodat wij voor het eerst water in de kuip kregen. De een na de andere was zeeziek geworden, behalve Coen. Uiteindelijk zat Coen dan ook in zijn eentje buiten, de rest lag binnen en was echt ziek. ’s Middags zagen we wat water in de boot staan, maar Coen was heel rustig. We hebben voor een raam dat lekt en dat wisten we. Met het vele water over de boeg geen wonder dat het dermate veel naar binnen lekt…. Jasmin vond het wel verwonderlijk dat door zo’n klein gaatje zo veel water kan komen – maar ja, doordat je met zeeziekte ook niet anders wil dan liggen ging ze maar weer liggen. Zo voeren wij lekker door. Rond 18 uur waren wij in zicht van Prickley Bay onze bestemmingsplek als Jule door de boot liep en even tegen papa vertelde dat zij natte voeten heeft gekregen. Natte voeten? Toch maar even kijken. Nou de boot stond inmiddels tot aan de vloerplanken onder water. Met z’n allen even hozen, hozen, hozen, want ook het pompje (hadden wij al ’s middags aangezet) was overleden. Nadat het ergste water eruit was geschept uit op onderzoek waar het nu echt vandaan komt. Door het raam was geen optie meer. De schroefas lekt een beetje. Nou zou het dit wel zijn – aangezien we de hele dag de motor bij hadden staan. Nou eerst ankeren in het donker in Prickley Bay – spannend maar het lukte. Snel wat eten en tot in de late avonduren het water uit de boot dweilen.

Vervolgens zijn wij de volgende ochten vroeg vertrokken richting Grenada Marine De stroming stond weer flink tegen, maar naar kleine 2 uurtjes waren we er. Alleen……………stond de boot weer helemaal onder water. Dus het kon ook de schroefas en het raam bij elkaar niet zijn. Nu weer zoeken. En ja hoor, de uitlaatslang van het koelwater van de motor was stuk. Er kwamen liters naar binnen. Coen kon het even wat afplakken  en de laatste meters konden wij zo wel varen.  Toen wij de baai binnen kwamen, konden wij een mooring oppikken en Jochen van de Morning Haze kwam ons even met de dinghy helpen om de touwen door de mooring te krijgen. De Morning Haze is een Duitse  boot welke wij al op Lanzarote hadden gezien. Het is een hele mooie Bestevaer van 18 meter. Zij hebben 2 jongens en zijn voor een paar jaren onderweg.  De baai is er heel mooi. Ze hebben een stuk of 10 moorings en verder is het een soort werf met werkplek op de kant. Rechts de werf en links een mooi strand met een gezellig strandtentje. Hier heb je van alles om je boot te repareren. Hadden wij dit geweten hadden wij Trinidad overgeslagen. Zij hadden meteen nog een reserveriem voor de autopilot geregeld en de reparatiedelen voor de uitlaat. Ook een nieuw roer voor de windvaan was binnen  1 dag gemaakt en koste in plaats van 250 US-Dollar (vroegen ze in Trinidad) maar 5 Euro……… Ook een fransman zit er die verstaging doet , maar goed op zich zijn wij wel blij met het werk van Jonas in Trinidad. Maar als iemand iets moet repareren is dit plekeje zeker een aanrader. Zij hebben ook douches en een wasmachine en zijn onwijs behulpzaam. Wij kwamen hier aan in de ochtend en dachten dat wij hier ook kunnen inklaren. Maar customs en immigration komen soms wel en soms niet. Vandaag dus niet.  Nou dan maar naar St. George voor het inklaren. Maar geen geld. Pinnen kon niet, maar geen probleem, de man van de chandlery leent ons even van zijn eigen geld wat dollars om de bus naar St. George te kunnen betalen. Wij richting de uitgang van de marina. Bij het hek komt een auto langs en de mevrouw aan het stuur vraagt waar wij naar toe willen. Even uitgelegd wat er aan de hand was. Zij blijkt de eigenaresse van het restaurant te zijn. Zij geeft ons een lift naar de customs bij Fare Blue Marina en wacht ook nog tot dat wij ingeklaard zijn want zij kan ons nog een stukje mee terug nemen. Het inklaren ging heel snel. Met een half uurtje waren wij weer buiten. Aan de “hoofdstraat” zet zij ons weer af. Wij wachten even een paar minuutjes voor de lokale bus (taxibusje. Zo gingen wij naar St. George om wat geld te pinnen. Nog een beetje daar gewinkeld en weer een busje terug naar de marina. Nou we hebben even doorgeteld en zaten bij het vertrek van het busje met 20 man in die auto.  De volgende dag onze spulletjes voor de boot besteld, school gedaan en nog wat naar het strand en gezellig op de veranda van het restaurantje gezeten. Het jongetje van de Morning Haze kwam ook nog langs om wat te spelen. Zij vertrokken die avond in een hotel naar de volgende baai, want aan de binnenkant van hun boot moest wat gerepareerd worden. Nog even afgesproken om van de week een dagje bij hun langs te komen. ‘S Avonds gingen wij Malieke en Diep voor de borrel welkom heten. Een Nederlands stel dat hier al een tijdje is en recent een catamaran gekocht heeft om ermee ook te charteren. Het was heel gezellig. De volgende ochtend wat school gedaan en zo zijn wij op zaterdagmiddag naar het hotel, hebben er lekker geluncht en daarnaar van het heerlijke strand genoten. Het was een gezellige middag. De volgende ochtend gingen wij verhuizen naar Hog Island. Daar lag de Flying Circus nog. kort bijgepraat, maar zij waren druk met een Catamaranwedstrijd. Wij konden ons anker direkt voor het strand laten zakken. Het is een klein eilandje met een gezellig strandje. Er staan wat bomen onder welke picnictafels staan. Deze mogen gebruikt worden en ook de BBQ’s mag je gebruiken. Wij kunnen vanuit de boot naar het strandje zwemmen. Er is een bar en op zondag is er ook altijd een verzorgde BBQ.  Wij zijn ’s middags naar het strandje en in de loop van de middag wordt het steeds drukker. Er zijn veel zeilers maar ook locals. Het is een leuke mix en een erg gezellige sfeer. Je komt eigenlijk meteen met iedereen in gesprek. Tegen de avond wordt het vanwege de BBQ nog drukker. Het strandje is nu niet meer te zien omdat er zoveel dinghy’s en visserbootjes/watertaxis liggen. Wij zouden graag willen blijven voor het eten maar ondertussen zijn Mats en Jule ingestort. Zij hebben ook 4 uur continue in het water gelegen! Vooral Jule maakt snel contact en zo vond zij 3 locale wat oudere meisjes erg leuk en ging ernaast zitten. Zij kletst maar wat af en de meiden maar lachen. Zij kunnen haar niet verstaan (wij trouwens ook vaak niet…..), maar vinden haar gezellig en willen graag op haar passen. Rond zes uur gaan we richting de boot met kinderen die omvallen van de slaap. In de latere avond komen Raoul en Irma nog gezellig op een borrel. Zij vertrekken de volgende ochtend en gaan alvast een stukje richting Carriacou. Wij willen nog even blijven en volgen later deze week.

Zo doen wij hier heel rustig aan. ’S Ochtends school – Coen gaat dan met Jule boodschappen doen of op  de koffie of organiseren dat onze creditcards weer eens deblokkeerd worden – en in de late middag naar het strandje. Vanaf 3/4 uur wordt het strandje wat drukker met kinderen en tegen de avond komen heel veel zeilers een borrel halen. Het is gewoon verleidelijk gezellig. Ook het restaurantje van de Whisper Cove Marina en het bijhorende winkeltje (The Meat & Meet Market) is verleidelijk….. Hier kun je lekker eten, koffie drinken, internetten en ook een wasje draaien. Maar het mooiste is hun mini-winkeltje. Zij heben wat dingen zoals pasta, rijst en zeep wat je dagelijks op de boot nodig hebt. Maar de eigenlijke clou is dat zij lokaal gecertificeerd eco vlees verkopen en nog wat andere verse of homemade producten (zoals Bouillons en Bolognese Sauce). Het vlees is geweldig – een aanrader zijn de Kebab-Spies!!!  Helaas is onze koelkast te klein en hebben wij ook geen vriezer….Wij nemen toch wat vlees mee en BBQ;en op de boot heerlijk.

'smorgens langs Grenada

Ergens op een Tropisch eiland

Vol gas met de dinghy (en papa)

Jule aan het wakeboarden

Mats in action!

Daar ligt ze dan MERO helemaal met ons vanuit De Woude!

Achter Hog eiland, op 20 meter van het strand ankeren!