Op weg naar Marokko (tot 1 oktober)

Wij lagen nu een dikke week in de baai van de Ilha da Culatra. We zijn redelijk veel opgetrokken met "reserve" opa Arjan en Oma Katrien van de Tarantella. Jule is inmiddels ook niet meer bang voor kreeften en andere visdieren. Ze is zelfs aan het bodysurfen geslagen samen met papa, Mette en Mats. Ach en af en toe een golf over je hoofd hoort er dan gewoon bij. Wij zijn hier zo lang gebleven van wege het weer en omdat wij hoorden dat de Drift Away, de Waltzing Mathilda, de Barnstormer en de Sailaway ook zouden komen. Nou eind van de week kwam de Drift Away binnen en de rest druppelde ook nog na. Zo lagen we vrijdag met een heleboel kinderen (stuk of 10) bij dit eiland. Vooral Mette was blij, was er toch een meisje van bijna haar leeftijd bij! Zij heeft dus even genoten en bijgekletst......

Vrijdagochtend moesten wij nog even schoolwerk afmaken.

 Het was de laatste week van blok 1 en deze week waren dan ook de eerste toetsen. Gelukkig zijn alle toetsen heel goed verlopen. Mats had zelfs in zijn dictee 0 fout!!! Hij was erg trots. Na schooltijd kwamen wij langzaam allen bij het strand bij elkaar.

Snel nog een voetbalpartij op het veldje (mannen tegen de vrouwen) en 's avonds zijn wij allemaal bij het strandtentje blijven eten.



 Het was gezellig. De volgende dag ging even gezellig verder. Het was niet echt strandweer en de kinderen waaierden uit over de verschillende boten. Mette ging met Isis op onze boot knutselen, want Nienke was die dag jarig en had nog voor een feestje uitgenodigd. Mats ging op de Waltzing Mathilda met Fien en Max spelen en Jule lieten we achter, na een bakje koffie bij Fenna en Enza op de Sailaway. Wij hadden dus ook eens een keer kindervrij. 'S middags gingen wij dan de verjaardag van Nienke en alvast die van Isis op het strand vieren. Erg leuk, maar helaas was het tijd om afscheid te nemen. Wij wilden de volgende dag door naar Marokko. Ja hoor, we zijn toch maar tot de conclusie gekomen dat wij eens zelf willen gaan kijken hoe we het nu eigenlijk vinden. Wij hebben voor Rabat gekozen. Schijnbaar is de haven toch goed aan te lopen en van alles voorzien wat je wil (wij merken toch dat onze keuze ook vaak op een haven met wasmachine valt :-)). De weersvoorspellingen klonken goed en zo zijn wij zondagochtend om 7 uur vertrokken. Het was een rustige oversteek (alweer bijna geen wind en veel op de motor). Bij vertrek zijn we nog een stukje door een groep dolfijnen begeleid. En in de avond is het nu eindelijk gelukt! De mannen hebben een tonijn(tje) gevangen. Helaas maar 1! We hebben hem vol trots Toni de eerste gedoopt! (Hij/zij ligt nu trouwens zonder hoofd en staart als filet in de koelkast :)


Vannacht lekker gevaren met volle maan en bijna geen vrachtschepen gezien. Alleen vanmorgen een beetje een rare situatie doorleeft. Zo rond 7 uur zie je ineens een hele grote zwarte rubberboot met een reuze motor erachter en wat mannen in zwarte duikpakken. Dit bijna 50 mijl uit de kust. Ze geven ook verder geen reactie, vertrekken net voordat we dichter langs varen en zijn heel snel uit het zicht en bij het plekje waar ze lagen zie je een stuk of 5 tonnetjes drijven. Beetje rare situatie. Ik heb de verrekijker ook maar snel aan de kant gelegd en in mijn boek gekeken...... Verder geen opmerkelijke dingen gebeurd. In Rabat komen we kort na de Drift Away binnen en worden door een boot van de Marina bij de pier ontvangen. Wat ons opvalt is dat hier iedereen naar je zwaait. Dat begon al buiten met de vissers en tot aan de marina is eigenlijk iedereen maar aan het zwaaien en lachen naar ons. Dit is wel even leuk naar de wat vaak zuur kijkende Spanjaarden en Portugezen. Wij moesten even aan de buitensteiger, hier moesten de mannen naar het havenkantoor en de douane om in te klaren. Dit ging redelijk snel. Ondertussen kwamen ze even met de speurhond op de Drift Away langs en omdat wij tegen hun aanlagen kon de hond niet de sprong op onze boot doen (jammer!) Toen de vrouwelijke agente van de Drift Away afstapte ging het nog bijna mis ook. Ze zweefde even boven het water, maar haar dappere collega's wisten haar te pakken en weer op de steiger te brengen. Zij begon echt te gillen en ik dook maar even naar binnen om niet bij het lachen betrapt te worden. Na het inklaren de haven in, korte uitleg van de havenmannen (geen pasjes hier, geen probleem - bewaking 24 uur per dag  want de boten van de koning liggen 2 steigers voor ons, nou dat voelt meteen goed veilig....) douchen en dan zijn we op het terras geploft. Daar zaten al de Drift Away en de Regina. Morgen gaan we de boot opruimen, poetsen, wassen en schoolwerk doen. Verder wat boodschappen en dan nog plannen voor de komende dagen. Wij hebben op het blok van Timo en Else gelezen over hun reis naar Fes. Dit lijkt ons ook leuk om te doen. Maar dit bekijken wij dan wel morgen......