Sint Maarten, Visite, Pasen en Mette's verjaardag

Fort Louis, Marigot Bay

even uitrusten

Opa komt als verrassing toch mee!

Rond 3 weken scharrellen wij nu rond Sint Maarten. Eerst Coen's moeder hier ophalen en weer op het vliegtuig zetten en dan Jasmin's ouders ophalen welke voor 2 weken een huisje aan de Franse kant hadden geboekt. De visite was leuk, de kinderen hebben genoten van de grootouders en tantes en van een huisje met zwembad. We hadden een hele week een auto en hebben het eiland rondgereden (wat niet erg groot is....) en wat dingen als boodschappen, zeilreparatie en winkelen gedaan. Wij hebben Pasen gevierd en Mette's 11de verjaardag! De bemanning van de Cedo Nulli (Nicole, we hebben je gemist!), de Raviki en de Barnstormer kwamen nog gezellig voor de verjaardags  BBQ langs.

11 kaarsen zijn niet zo makkelijk...

BBQen op Mette's verjaardag

dankzij de fotograaf zie je de grote tanker op de achtergrond niet

Ook hebben wij eindelijk onze belofte aan Mette kunnen waar maken : PAARDRIJDEN. Zo is Jasmin na 10 jaar weer eens op een paard gaan zitten en heeft ze met Mette een uurtje een rondrit gedaan, inclusief zwemmen met de paarden. Wij hadden veel geluk, die dag was er geen cruiseschip en zo hadden wij met z'n tweeën een privé-rit! Was wel leuk om dan met je dochter van net 11 een rit te doen. Al met al rustige dagen, ook omdat wij met de kinderen schoolvakantie gehouden hebben.

Wat vinden wij nu van Sint Maarten? Tja, leuk het een keer gezien te hebben. Maar we zouden hier dan ook niet nog een tweede keer naar toe gaan. Het is vanwege haar natuur en stranden zeker geen eiland wat in de top 5 van ons lijstje komt. En dan de mensen. Niet onvriendelijk maar ook niet toegankelijk of geïnteresseerd. Wij zijn hier een van de vele toeristen welke het eiland bezoeken. Alles is hier op toerisme gericht - wat ook de grootste bron van inkomen uitmaakt. Maar echt vriendelijk? Echt milieuvriendelijk? Echt gastvrij? Nee, dan toch niet echt......

hadden wij maar zo een grote fles

Het is een beetje een raar eiland. Klein, maar toch gedeeld in tweeën. Aan de Franse kant spreken ze allemaal Frans en de meeste ook Engels, je ziet het Franse terug in de huizen, de gendarmerie en de vele restaurantjes (waar je ook eerlijk gezegd heel goed kan eten) en je betaald met Euro's. Aan de Nederlandse kant spreekt bijna niemand Nederlands. Engels is hier de taal. Je ziet van Nederland ook verder behalve de Heineken-reclames weinig terug en je betaalt hier in US-Dollars (?). Het eiland en zijn lokale bewoners schijnen zelfs weinig "eigen" cultuur te hebben en zo zie je hier ook weinig museums of dingen die wat met de historie van het eiland te maken hebben. Het enige wat wij dan ontdekt hebben (dank onze Canadese buren.....) is de heerlijke Guaveberry-Liquer. Wat zijn de cocktails hiervan lekker!!! Al met al zijn wij niet bijzonder onder de indruk geraakt van dit eiland. Zou het er misschien ook mee te maken hebben dat voor het eerst tijdens de hele reis iets van ons is gestolen? Zij hebben gewoon de peddels van onze dinghy gejat! Wij hadden nog veel geluk want van iemand anders was de hele dinghy weg. Wij kwamen 's avonds in het donker terug en vonden nog maar een halve houten peddel. Deze hebben wij dan maar als reserve meegenomen, gelukkig want de volgende dag brak het touwtje van de motor. Maar de wind stond richting de boot.......

Joke en Bas van de Beluga

Nadat Oma, Opa en tantes zijn vertrokken wennen wij weer aan de boot. Wij liggen nog in de lagoon naast de Cedo Nulli. Gisteren kwam de bemanning van de Beluga gezellig langs. Wij hadden elkaar een tijdje niet gezien en zo was het leuk bijpraten.

 Morgen gaat school weer beginnen, we moeten de boot nog wat "vaarklaar" maken en in de avond gaan we zeil zetten richting de BVI's.