Antiqua – Saint Barthèlomy

We komen mooi op tijd aan bij English Bay en gaan voor anker tussen wat andere schepen. Mette en Coen gaan naar de kant om in te klaren en met E-seaclear is dat zo gebeurd.

We genieten van de grote boten en het leuke uitzicht. De volgende dag gaan we met zijn allen naar de kant en lopen naar Falmouth Bay. We ontmoeten daar de crew van de Ile du Nord, de Oostenrijkers van de Albin Viggen die we uit Tobago kennen en de Engelsen van de blauwe boot die we eerder in Marigot bay en Rodney bay hebben ontmoet. We lunchen daar heerlijk en gaan laat in de middag terug naar de boot. De boot blijkt niet op dezelfde plaats te liggen als ’s morgens, hoe kan dat? Een krabbend anker, dat zou de eerste keer zijn tijdens deze reis. Bij navraag bleek er een catamaran vlak voor ons geankerd te hebben die echter na wat gedoe snel weer is weggegaan, waarschijnlijk hebben zij of ons anker of onze ankerboei opgepikt en snel weer laten vallen. Het leek ons al raar een krabbend anker bij windkracht 0!

De volgende dag varen we door naar Jolly Harbour, bij het uitvaren van de baai komen we nog wat Duitsers tegen die we op de Kaapverden ontmoet hebben. Tijdens de zeilreis horen we de Rafiki nog op de marifoon, we kletsen wat en zij proberen op 2 april op sint Maarten te zijn om daar Mettes’ verjaardag bij te wonen.

Als we bij Jolly Harbour op de elektronische kaart naar binnen willen varen zien we, met het blote oog, behoorlijk wat brekers staan, we laten het blote oog van de elektronische kaart winnen en varen om de ondiepte heen. Zonder veel problemen varen we naar de uiterton en varen met een hoop gezonde spanning, maar zonder problemen langs de ankerplaats naar binnen om nog even te tanken. Er blijkt zoveel swell te staan op de ankerplaats dat de boten wel 20 graden slagzij maken, wij gaan dus de marina in.

Kolibri in Jolly Harbour

We roepen bij het invaren het tankstation en de marina op en het blijkt dat we nog 10 minuten hebben om te tanken, we redden het en nemen ook nog water in. Bij het tankstation zijn veel bloemen en dus ook kolibri's. Dan gaan we naar de marina waar we heerlijk liggen. We treffen weer een aantal bekenden, Denen die we in Rubicon gesproken hebben en een Nederlandse boot die we al meerdere malen op AIS hebben gezien. Hoewel deze boot officieel geen superjacht is, vinden wij van wel, we raken aan de praat en mogen de boot bezichtigen. De volgende ochtend horen wij ineens vanuit de steiger “Mero, Mero” en zien daar Frank en Nina van de Amzerzo uit Hamburg staan. Wij hadden hen voor het laatst op Lanzerote gezien. Dat was even leuk bijpraten. Zij gaan begin van de hurricane-seizoen richting Trinidad & Tobago, zij hebben nog 2 jaar om te reizen. Die avond gaan wij rond kwart over zes de haven uit, richting Sint Barth – zo’n 80 mijl varen. We eten nog wat pizza onderweg en motorzeilen door. Sinds Grenada hebben we niet meer zo'n lang stuk gevaren, dit verklaard misschien waarom iedereen (zelfs Coen) een beetje rare maag had, of het was van de pizza :)De volgende ochtend zijn we er en laten ons anker vallen achter de Cedo Nulli. Joris en Nicole komen gelukkig snel met koffie. We klaren in, ruimen een beetje op want Oma Suus wordt verwacht.

Mette rijgt het vlaggenlijntje opnieuw in

St Barth is een ‘grappig’ eiland, waar een biertje 5 euries kost! De havenmeester spreekt vloeiend Engels en Frans en helpt iedereen snel verder. Na betaald te hebben gaan we weer terug naar de boot. 

Mette rijgt het vlaggenlijntje nog even opnieuw in dat Mats per ongeluk los heeft getrokken tijdens het hijsen van de Franse gastenvlag. ’s Avonds eten we met de Cedo Nulli en slapen lekker. De volgende dag doen Mats en Mette school en moet ik met Jule naar de kant om vuil weg te gooien en een ijsje te zoeken. We komen daar wat Zwitsers tegen die een grote cat (Dragon Fly) hebben, ik heb ze in Jolly Harbour nog geholpen met losgooien. We mogen even op hun boot komen kijken en spreken af dat ’s middags te doen. Er staat een geweldige surge in de haven die het water wel meer dan een meter op een neer laat gaan. Jule vind het geweldig, zo liggen we bijna op de kade en 2 seconden later kan papa niet meer over de kademuur heen kijken :) Nicole heeft bananen taart gemaakt en die smaakt erg goed, Mats en Mette zijn klaar met school en komen samen met Juf  Jasmin ook een stukje halen..met natuurlijk die heerlijke koffie!

’s Middags gaan we naar de wal, lopen wat rond, doen boodschappen en gaan dan de cat bezoeken. Het is een mooie boot. Omdat we beloofd hadden aan de kinderen om pannenkoeken te bakken nodigen we de Zwitsers ook uit met hun twee kinderen. Het wordt een dolle boel op pannenkoekenschip ‘Mero’.