Faial en op weg naar huis

om 5 uur begint de race uit Horta naar Sable D'Olonne

met papa nog een vlot gebouwd

Vanmorgen (zaterdag) zijn wij om 0600 uur uit Praia vertrokken. Het is 80 mijl en vanwege geen wind en een beetje stroming tegen, komen wij niet goed vooruit. Wij gaan rond 1930 uur het anker in de baai van Velas (Sao Jorge) uitgooien. De volgende ochtend gaan wij verder.

Dit is wel ons (Jasmin & kinderen) laatste stukje van HET rondje….. Ook weer bijzonder. Wij volgen de sites van wat Nederlandse boten met wie wij sommige stukken zijn opgevaren en zij zijn al in Engeland of zelfs al thuis. Wij zijn op een paar boten na een van de laatste van de groep.

Het was een spectaculair jaar. Veel gezien en geleerd. Veel geleerd over vulkanen en zeedieren. Veel van de Carieb gezien en ook hier onwijs mooie dingen, maar ook dingen welke ons, ons leven in  Europa of Nederland/Duitsland weer meer laten waarderen…  Wij hadden nooit gedacht dat wij, door het zien van een  “opgeruimd” dorp zonder rondzwervend vuil en plastic met gemaaide en goed onderhouden tuintjes, heel blij kunnen worden. Dit overkwam ons in Bermuda ineens en hier op de Azoren is het helemaal netjes! Wij genieten hier heel erg van het uitzicht op deze onwijs mooi gecultiveerde landschappen. De weilanden en de wijnbouwregio zijn spectaculair.

Veel leuke mensen leren kennen en hopelijk zien wij veel van deze mensen nog weer een keer als wij thuis zijn. Veel ook over ons geleerd, wat wij aan kunnen en wat misschien ook niet. We hebben grotendeels genoten van het jaar op de boot, maar ook gezien dat deze manier van leven niet voor altijd voor ons zou kunnen zijn. Niet alleen vanwege het gebrek van alle luxe van het leven in een huis, maar vooral Jasmin en de kinderen missen toch ook de familie, vrienden en een gewoon ritme. Ook wat meer gesprekken over “nieuwe” onderwerpen en niet alleen boten/de reis kan geen kwaad. Veel genoten van het zwemmen in warme wateren. Gewoon ’s ochtends wakker worden en je niet afvragen welke temperatuur het water heeft, maar gewoon erin springen. Met het eind van deze reis komt voorlopig ook een eind aan de zeeziekte. Geen pillen en hun bijwerkingen meer! Gelukkig met de laatste oversteek nog een heel goed middel (Drammarine) gevonden, wat geen bijwerkingen vertoonde.  Maar vakanties willen we toch ook al weer op de boot doorbrengen, want gewoon in een huis of hotel lijkt ons saai en verschrikkelijk. En zo kijken wij voorlopig uit naar de terugkeer en wat ons daar staat te wachten. De kinderen zijn al dagen bezig met lijstjes maken. Bij wie gaan ze als eerste langs, wat gaan we allemaal eten, wat moeten wij bij de Plus meenemen, welke kleren gaan mee naar huis, zullen zij eerst in het kanaal zwemmen of eerst bij Hilko en de nieuwe pony langs of toch eerst bij tante Heleen en Saartje?  En en en. Jule praat veel over het huis - maar is heel veel vergeten. Soms komt zij dan ineens en vraagt: “wij hebben toch een tuin? ” of “ik heb toch in het huis een eigen kamer?” Ze dacht ook dat wij een bad in huis hebben, helaas moesten we haar teleurstellen… Maar met het vooruitzicht op onbeperkt warm douchen vond zij het al weer goed.

Zondagochtend vertrekken we om 0620 uur. Ook de 2 Cats en nog 2 andere boten gaan op het zelfde tijdstip weg. Het is mooi weer en er komt ook nog een beetje wind, zodat wij niet alleen op de motor moeten. De kinderen blijven nog even slapen en zo zitten we met z’n tweeën buiten en worden heel even 2 keer op dolfijnen getrakteerd. Het is altijd wel weer mooi! Dit is dan echt het laatste stukje zeilen. Hierna gaan we de haven van Horta in en Jasmin en de kinderen gaan de laatste dagen in de haven “doorbrengen”. Tijdens de vaart naar Horta kijk ik (Jasmin) even naar de open zeekant sluit mijn ogen en probeer ik het gevoel van een oversteek op te laten komen. Ik vond het eigenlijk altijd verschrikkelijk om zo’n lange tijd geen land te zien, maar het wil niet lukken. Gelukkig vergeet je ook heel snel weer wat niet zo mooi was. Dit geeft voor Coen nog hoop voor de toekomst…… Hij zou niet willen stoppen en het liefst door het Panamakanaal gaan. Nou voorlopig eindigt zijn reis nog niet. Hij mag nog het laatste stukje genieten zonder vrouw, kinderen en hopelijk zeezieke bemanning. Het laatste stukje wordt een mannentocht en ik (Jasmin) ben benieuwd of dit heel anders is en hoe Coen het zou beleven.

verjaardagsboot

met 4 wil je sieraden...

Nu maandag gaan wij eerst feest vieren! Jule is jarig en wordt al 4! We moeten nog taart bakken en de vlaggetjes ophangen vanavond. En natuurlijk moeten wij ook nog een muurschildering maken....

moet nog even drogen