Mero: Flores en Graciosa

We worden bij aankomst in de haven welkom geheten door de crew van de Mango en de Indira. Die zijn zo vriendelijk wat dinghy’s te verleggen, zodat we aan de steiger kunnen liggen. De champagne gaat open, voor de kinderen is er kinderchampagne. We hebben het geflikt, 1710 nm met ons gezinnetje heelhuids overgestoken. We zijn blij dat we er zijn en genieten van het prachtige weer. We sluiten de boot aan met de ‘Duitse landvast’. Al snel vinden we uit dat er op loopafstand een pizzeria is, samen met de bemanning van de Indira gaan we erheen en genieten van een overheerlijke pizza. De maandag gebruiken we voor allerlei kleine klusjes, Jasmin stofzuigt en poetst de boot van onder tot boven en we ruimen alles weer op. De buurman komt nog vragen of we nog diesel nodig hebben, ze hebben wat geregeld met een lokale benzinepomp. Ik gooi snel de jerrycans in onze tank en onze buurman is zo vriendelijk onze jerrycans ook te vullen. Mats is druk aan het spelen met wat Franse vriendjes die hij weer snel gemaakt heeft. Mette en ik lopen nog even het dorp in om boodschappen te doen, wat trouwens een hele klim is! Als we terug zijn komt de Anna Lena binnenvaren. ’s Middags moeten we Mats zoeken, die in al zijn speelsheid is vergeten te zeggen dat hij met zijn vriendjes naar het voetbalveld ging. Al met al een drukke dag. Dinsdag hebben we een auto gehuurd, die keurig ’s morgens om 0900 uur naast de boot wordt afgeleverd. We verkennen het hele eiland en zien veel mooie dingen. Ondermeer, twee meren naast elkaar, waarvan de ene groen en de andere zwart, vanaf het uitkijkpunt liggen ze keurig naast elkaar, met een dun stukje land ertussenin. Het uitzicht is magnifiek. We rijden nog door de wolken op 900 meter en drinken her en der een kopje koffie. Wat een prachtig eiland! Voor diegene die dit leest en nog op weg gaat voor het rondje Atlantic, dit eiland zeker niet overslaan! Vlakbij de haven doen we nog boodschappen met het autootje en zo zijn we rond 1830 thuis. Snel de boodschappen opruimen en met Gerard en Rommy naar de pizzeria. Woensdag morgen moeten er nog heel wat dingen gedaan worden, de kano weer aan dek, de jerrycans vastbinden, de muurschildering, de was ophalen. We zijn erg druk en kunnen uiteindelijk om 1300 uur uitvaren. Mark met de Lone Rival, een Amerikaan, die wij al in Lissabon en Rabat hebben ontmoet en zijn Franse buren maken los en varen vast de haven uit, zodat wij wegkunnen. Het is een klein gaatje met de wind richting steiger. Het is een beetje klooien, maar met wat duwhulp van onze achterbuurman zijn wij er tussenuit en kunnen onze trip richting Grasiosa beginnen.

Een groen en een zwart meer


Een lekker kopje koffie


Wij waren er echt!

Mette en Mats bezig met de muurschildering

Jule helpt natuurlijk ook mee

Onze muurschildering in Flores

Gerard en Rommy komen nog even gedag zeggen

Een Idillisch plaatje en lekkere koffie

De eerste 2 uurtjes kunnen we nog wat zeilen, maar zoals voorspeld zakt de wind weg en gaan we verder op de motor. We vangen nog een tonijntje, maar die gooien we maar weer terug. Trouwens onze eerste vis die we vangen sinds Kaapverden – Tobago! Net na het avondeten worden wij getrakteerd op een geweldige dolfijnenshow. Zij komen even kort bij de boot, gaan jagen met reuze sprongen en komen daarna weer terug bij de boot en spelen nog wat om ons heen. De dolfijnen zijn hier opmerkelijk groot. We kijken even om ons heen en zien schuin achter een grote haai. Maar helaas zwemt hij meteen van de boot weg. Als we nog 30 nm moeten varen horen we de Dixbay op de marifoon, we komen weer dichterbij de bewoonde wereld. Mette en Mats doen nog wat school, het jaar is, ook op de Mero, bijna voorbij. We worden nog een paar maal bezocht door dolfijnen het blijft een gigantisch mooi gezicht. We krijgen ook de Waltzing Mathilde op de VHF. Tegen de avond komen we aan op Grasiosa, een piepklein haventje in het kleine plaatsje Vila do Praia. Er is geen plaats in de “marina”, maar we krijgen een keurig plekje aan de kade, bij een trapje. Een lokale visser moet hiervoor verschuiven, maar die doen dat met liefde, aan alles kun je zien dat de mensen hier trots zijn dat er een grote zeilboot hun haven komt bezoeken! Er komen ’s avonds zeker 20 mensen langs de kade om naar onze MERO te kijken, stuk voor stuk heel vriendelijk en geinteresseerd. We lopen een rondje en zien het strand en wat eettentjes. De volgende dag huren we een auto en gaan het eiland verkennen. Er moet hier een heel bijzondere grot zijn. We volgen het bord en komen bovenop een berg. Geen spoor van de grot, maar je kunt wel een rondje om de berg hen rijden met prachtige vergezichten. Als we benedenkomen zien we een weg richting de berg. Tot onze grote verbazing komen we een tunnen tegen, die in de krater leidt. Het uitzicht is adembenemend mooi, we rijden in de krater! We komen bij het bezoekerscentrum en kopen een familiekaartje a 4 Euro. We dalen af in het trappenhuis en komen in een gigantische ondergrondse kamer met een meertje. Het is een mooi gezicht. De kinderen kijken nog even naar een poeltje waaruit CO2 ontsnapt en dan moeten we alle 183 treden weer omhoog. We verkennen het eiland nog wat verder, lunchen in Santa Cruz en zijn tegen 1600 uur op de luchthaven om Elsmarij en Anna op te halen. Anna is het vriendinnetje van Jule en die komt een weekje meezeilen met haar moeder. We gaan snel naar de boot waar Anna snel in slaap valt. De volgende morgen gaan we op tijd richting Sao Jorge en gooien om 1005 UTC de trossen los.