Het Kanaal en de Golf van Biskaje

We vertrekken met prachtig weer, maar weer eens zonder wind. Al motorend maken we mijl na mijl na mijl. De stroming onder Wight door gaat de goede kant op en zo schieten we het kanaal door. Jasmin doet overdag haar uurtjes en Coen van middernacht tot een uur of zeven. Alles gaat prima en zo een stuurautomaat blijkt dan toch een van je betere vrienden. De sfeer aan boord is prima en we zien veel grote schepen op gepaste afstand langsschuiven. We blijven ruim boven de vaarroutes zodat we weinig last van andere hopen te hebben. We hadden afgesproken dat we voor Darthmouth zouden zien of we doorgaan of hier aanleggen, tanken en verse weerberichten ophalen. Al heel snel word er besloten dat we doorgaan, iedereen heeft er veel zin in en het verveelt nog niet (alleen dat geluid van de motor begint te irriteren. Langzaam zakken we naar het zuiden, moeten we dan toch naar Camaret? Nee, we gaan door, is de unanieme beslissing, het is inmiddels woensdagavond en er komt een lekker windje een knoop of 15. De gang zit er goed in, verwachte ETA zaterdag om een uur of 16.00 ! Kijk dat gaat lekker. Langzaam trekt de wind aan 20 knopen, 22, 24, 26 knopen, Oei dat is 6 en dat midden in de (beruchte) Golf van Biskaje. Golven bouwen zich op 2 meter, 3 meter 4 meter en voor ons gevoel nog veel hoger. Oei dat is even slikken. Fok weg en 3 reven in het grootzeil, we gaan voor de wind en loeihard, soms 8 knopen op dat kleine stukje zeil.

Het vertrouwen in boot en stuurautomaat groeit snel en veel, de boot danst van golf naar golf en er komt geen spatje water in de boot of op het dek. We vinden het niet leuk, maar ook niet eng! Jasmin neemt een pilletje, binnen word er wat minder druk gespeeld, maar niemand kotst. Wat ben ik trots op deze zeeman en - vrouwen. Coen maakt een nacht en een dag en dan nog een nacht. Je kunt weinig doen, maar er moet iemand op de uitkijk. Midden op de stormachtige dag komt er een school dolfijnen langs en die laten de lol van hoge golven zien, je kan namelijk uit een golftop duiken dan heel ver vallen en de volgende er weer uitkomen. Aan al het langskomende scheepvaartverkeer word een up to date weerbericht gevraagd ik denk dat Erwin Krol daar zelfs stil van geworden was. 4 weerberichten en allemaal geheel anders. Gelukkig nog een wijze raadt meegekregen van een Nederlander die op de marifoon kwam:”Alles zegt wat ander het lijkt af te nemen, maar in ieder geval komt het allemaal achter je vandaan” daar kan ik dus ook niets mee Wel leuk te merken dat iedereen bereidt is om mee te werken en dat grote zeeschapen uitwijken voor ons iele bootje. Dan even plotseling als de harde wind opkwam gaat ie weer liggen, de wind zakt terug naar een knoop of 13, maar de vervelende golven blijven. De wind neemt nog even toe en dan snel af. Er kan weer wat meer zeil bij.
 La Coruna is nog maar 250 mijlJ Er word weer wat bij geslapen door een ieder, Iedereen komt weer naar buiten en we worden beloond met zo ongelooflijk veel dolfijnen bezoek, dat we volgens mij beter dolfijnen kunnen gaan vangen in plaats van haringen. Het loop er weer op uit dat we de motor maar weer eens aanslingeren. Een druk op de knop en hij loopt weer, geweldig. Investeren in onderhoud loont zich (tot nu toe). Uiteindelijk komen we dus op zaterdag 29 juli 2012 om 13.00 uur aan in La Coruna, Spanje. Iedereen is blij en de harde wind is al weer (bijna) vergeten.

Totaal gevaren 118 uur, waarvan 65 uur op de motor, 120 liter diesel verstookt, 50 dolfijnen gezien, 1 walvis in de verte fontijntjes zien blazen en een schat aan zeilervaring op gedaan.

Morgen een rustdag in La Coruna, ’s avonds lekker uit eten en dan……. Zo ver hebben we eigenlijk nog niet gekeken, we weten dat Idris met bemannig op dit moment midden op de Golf van Biskaje ligt, misschien blijven we nog langer liggen, het lange genieten is nu echt begonnen